اسدی طوسی. 1354. گرشاسب‌نامه. به اهتمام حبیب یغمایی. چ2. تهران: طهوری.
اکبری شالچی، امیرحسین. 1386. «واژههای فریبکار در فارسی افغانستانی». گویش‌شناسی. (6): 194-213.
انوری، حسن. 1381. فرهنگ بزرگ سخن. تهران: سخن.
دهخدا، علیاکبر. 1377. لغتنامه. تهران: مؤسسۀ لغتنامۀ دهخدا.
حیدرزاده، خسرو. 1389. فرهنگ لغات گویش کرمانشاهی. کرمانشاه: مؤلف.
خال، محمد. 76-1960. فهرههنگی خال. سلیمانیه: کامران.
درویشیان، علیاشرف. 1375. فرهنگ کردی کرمانشاهی. تهران: آنزان.
سعدی.1316. گلستان. بهاهتمام حبیب یغمایی. تهران: شرکت طبع کتاب.
سعدی. 1364. بوستان. با مقدمۀ حسین رزمجو. تهران: کمیسیون ملی یونسکو در ایران.
سمیعی (گیلانی)، احمد. 1367. «واژههای فریبکار، ناشناس‌های آشنانما». نشر دانش. 9(50): 20-31.
سمیعی (گیلانی)، احمد. 1373 الف. «واژههای فریبکار». نشر دانش. 14(5): 24-31.
سمیعی (گیلانی)، احمد. 1373 ب. «واژههای فریبکار». نشر دانش. 15(1و2): 16-21.
سمیعی (گیلانی)، احمد. 1374. «واژههای فریبکار». نشر دانش. 15، (3): 29-35.
شمیسا، سیروس. 1383. نگاهی تازه به بدیع. تهران: میترا.
شوکت، مهلا اسماعیل حسن. 2007. فهرههنگی شوان. اربیل: تفسیر.
صادقی، علیاشرف. 1370. «واژههای فریبکار در فارسی تاجیکی». زبان‌شناسی. 8(1و2): 12-22.
طاهری، اسفندیار. 1391. «ریشه‌شناسی واژه‌هایی از گویش بختیاری». زبان‌ها و گویش‌های ایرانی (ویژه‌نامۀ نامۀ فرهنگستان). (1): 111-137.
کزازی، میرجلال الدین. 1396. «پارسی کرمانشاهی». کرمانشاه: شهرِ شگرفِ ماه. کرمانشاه: دیباچه.
معین، محمد. 1386. فرهنگ فارسی. دورۀ دو جلدی. تهران: ادنا.
منصوری، مهرزاد. 1385. «واژههای فریبکار در فارسی خاورانی». پاژ. (4): 19-33.
یعقوبی. 1422ق. البلدان. وضع حواشیه: محمدامین ضناوی. بیروت: دارالکتب العلمیه.
Movassaghi A. M. Ghavimi M. Vrias amis et faux amis de la langue francaise et du persan. Luqman. III. 1987; 2: 79-96.
)