افراشی، آ. 1389. ساخت زبان فارسی، تهران: سمت.
بشیرنژاد، ح. 1386. مازندرانی: جایگاه، کاربرد و نگرشهای گویشوران در استان مازندران، پایاننامة کارشناسی ارشد زبانشناسی همگانی، علامه طباطبایی، تهران.
دبیرمقدم، م. 1392. ردهشناسی زبانهای ایرانی، تهران: سمت.
خانلری، پ. 1369. دستور زبان فارسی، تهران: توس.
خباز، م. 1386. «جایگاه هسته در کلمات مرکب غیرفعلی فارسی»، نامۀ فرهنگستان، ویژهنامۀ دستور، 3(3): 153- 167.
شقاقی، و. 1386. مبانی صرف، تهران: سمت.
صادقی، ع.ا. 1383. «کلمات مرکب ساخته شده با ستاک فعل»، نامۀ فرهنگستان، ویژهنامۀ دستور، (1): 5- 21.
طباطبایی، ع. 1382. اسم و صفت مرکب در زبان فارسی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
غنچهپور، م. 1392. «ترکیب فعلی وانواع آن در زبان فارسی»، نامۀ فرهنگستان، ویژهنامۀ دستور، (9): 142- 167.
کلباسی، ا. 1371. ساخت اشتقاقی واژه در فارسی امروز، تهران: موسسة مطالعات فرهنگی.
Baur, L. 1983. English Word Formation, Cambridge: CUP.
Bisetto, A. and S. Scalise. 2005. The classification of campounds, Linguee Linguaggio 4 (2):319-332.
Carstares-McCarthy, Andrew. 1992. Current Morphology, Routledge, London
Fabb, N. 1998. Compounding, In A. Spencerand A. M. Zwicky (eds.) The Handbook of Morphology Oxford/Malden, MA: Blackwell, 690-706.
Jensen, John. 1990. Morphology: word structure in Generative Grammar, Amsterdam.
Katamba, F. 1993. Morphology, Mac Millan, press. LTD.
Lieber, R. 2010. introducing Morphology, Cambridge: Cambridge university press.
Matthews, P.H. 1991. Morphology. Cambridge University press 2nd edition, Cambridge.
Shakki, M. 1964. Compound norms in Neo-persian, Prague.
Spencer, A. 2000, Morphological theory: an introduction to word structure in generative grammar, Oxford: Blackwell.