آقاربیع، ا. ۱۳۸۳. گویش راجی هنجن، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
آموزگار، ژ. و ا. تفضلی. 1373. زبان پهلوی ادبیات و دستور آن، تهران: معین.
آهنگر، ع.، م. محمودزهی و ف. جمال‌زهی. 1392. «ساختار تصریفی فعل در بلوچی سرحدی گرنچین». مطالعات زبان و گویشهای غرب ایران، (3): 23-48.
ابوالقاسمی، م. ۱۳۸7. دستور تاریخی زبان فارسی، تهران: سمت.
احمدی گیوی، ح. ۱۳۸۰. دستور تاریخی فعل، تهران: قطره.
اشرفی خوانساری، م. 1383. گویش خوانساری، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
اصغری، ا. 1385. «فعل در گویش تاتی کلاسور». نشریة دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز، (198): 1-25.
اقتداری لارستانی، ا. ۱۳۷۱. لارستان کهن و فرهنگ لارستانی, تهران: جهان معاصر.
اِلفِنباین، ی. 1383. «بلوچی». راهنمای زبانهای ایرانی، ج2، ویراستة ر. اشمیت، ترجمۀ فارسی زیرنظر ح. رضائی باغبیدی. تهران: ققنوس. 577-597.
اندریاس، ک. ف. 1394. گویشهای ایرانی (سیوندی، یزدی، سویی)، ترجمة علی نورزاد. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
بروغنی، ا. ۱۳۸۱. بررسی زبان‌شناسانۀ گویش سبزوار، سبزوار: ابنیمین.
بلو، ج. و و. باراک. 1387. دستور زبان کردی (کرمانجی)، ترجمة ع. بلخکانلو. تهران: مترجم.
پورشفقی، م. 1385. توصیف دستگاه فعل در گویش تالشی، پایان‌نامة کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی. رشت: دانشگاه گیلان.
پورهادی، م. 1385. زبان گیلکی، رشت: فرهنگ ایلیا.
خانلری، پ. ن. ۱۳69. تاریخ زبان فارسی، تهران: نشر نو.
خرسند، ا. 1367. «توصیف ساختمان فعل در لهجة کرماشاهی». مجلة زبانشناسی، (9): 90-108.
دیهیم، گ. 1384. بررسی خرده‌گویش‌های منطقة قصران به انضمام واژه‌نامة قصرانی، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
راستارگویوا، و. س. ۱۳۴۷. دستور زبان فارسی میانه، ترجمۀ و. شادان. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
رستمی، م. 1388. گویش نهاوندی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
رضایتی کیشه‌خاله، م. 1383. «فعل‌های مرکب ضمیری در زبان فارسی». نشریة دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی، (144): 191-205.
ـــــــــــــــ . 1386. زبان تالشی، رشت: فرهنگ ایلیا.
ـــــــــــــــ . 1388. «فعل‌های پیشوندی در آثار منثور فارسی از آغاز تا پایان قرن پنجم»، دستور (ویژه‌نامة نامة فرهنگستان)، (5): 27-50.
رضایی باغبیدی، ح. ۱۳۸۱. دستور زبان پارتی، تهران: فرهنگستان زبان و ادب پارسی.
ـــــــــــــــ .۱۳۸1. زمان آینده در زبان‌ها و گویشهای ایرانی غربی، خلاصه‌مقالات نخستین همایش ملی ایران‌شناسی، گردآوردة م. تهرانی‌زاده، تهران: بنیاد ایران‌شناسی
ـــــــــــــــ . ۱۳۸3. «گویش ویدری». گویش‌شناسی (ویژه‌نامة نامة فرهنگستان)، (3): 20-38.
ـــــــــــــــ . 1388. تاریخ زبانهای ایرانی، تهران: مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی.
رضائی، ج. 1377. بررسی گویش بیرجند، به اهتمام م. رفیعی. تهران: هیرمند.
زمردیان، ر. ۱۳۶۸. بررسی گویش قاین، مشهد: آستان قدس رضوی.
زوندرمان، و. 1382. «زبانهای ایرانی میانة غربی». راهنمای زبانهای ایرانی، ج1، ویراستة ر. اشمیت، ترجمۀ فارسی زیرنظر ح. رضائی باغبیدی. تهران: ققنوس. 179-189.
سبزعلیپور، ج. 1389. زبان تاتی، رشت: فرهنگ ایلیا.
ـــــــــــــــ . 1390. «پیرامون تاتی کلاسور». نشریة دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز، (223): 89-113.
ـــــــــــــــ . 1391. بررسی تطبیقی ساخت فعل در گویشهای تاتی، تالشی و گیلکی، رشت: دانشگاه گیلان.
سبزعلیپور، ج. و ر. ایزدی‌فر. 1391. «تحول مضارع اخباری به مضارع مستمر در گویشهای ایرانی شمال غربی». نخستین همایش بین‌المللی زبان‌ها و گویشهای ایرانی (گذشته و حال)، تهران: مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی. 149-176.
اسلامی، ع. 1383-1388. گنجینة گویش‌شناسی فارس. دفتر اول تا پنجم، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
سوکولوف، س. ن. 1388. زبان اوستایی، ترجمة ر. بهزادی. تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
سیمز ویلیامز، ن. 1382. «ایرانی میانة شرقی». راهنمای زبانهای ایرانی، ج1، ویراستة ر. اشمیت، ترجمۀ فارسی زیرنظر ح. رضائی باغبیدی. تهران: ققنوس. 261-271.
شکری، گ. ۱۳۷۴. گویش ساری، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ـــــــــــــــ . ۱۳۸۵. گویش رامسری، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
صادقی، ع. ا. 1357. تکوین زبان فارسی، تهران: دانشگاه آزاد ایران.
ـــــــــــــــ .1380. «دربارة فعل‌های جعلی». مسائل تاریخی زبان فارسی. تهران: سخن.
صارمی، س. 1386. «ساخت فعل در گویش ملایری». گویش‌شناسی (ویژه‌نامة نامة فرهنگستان)، (6): 45-65.
طاهری، ا. ۱۳۸۵. «فعل در گویش بختیاری». گویش‌شناسی (ویژه‌نامة نامة فرهنگستان)، (5): 86-106.
ظفری، و. ۱۳۸۳. «مختصات آوایی و دستوری گویش نهاوندی». مجموعه‌مقـالات نخسـتین همایش ایران‌شناسی: زبان و زبانشناسی، ج 1. تهران: بنیاد ایران‌شناسی. 431-470.
علمداری، م. 1384. گویش دماوندی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
فتحی بروجنی، ش. 1392. گویش میمه‌ای، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
فخرو، ع. ا. و ع. اسماعیلی. 1389. توصیف دستوری گویش سرخه‌ای، سمنان: دانشگاه سمنان.
فروتن، ف. ۱۳۸۷. دستور زبان بختیاری، اهواز: کردگار.
قریب، ب. 1372. «نظام فعل در زبان سغدی». مجلة زبانشناسی، (19): 1-54.
کریستوفر، ج، ب. 1376. نحو زبانهای ایرانی میانة غربی، ترجمة س. عریان. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی.
کریستینسن، آ. ۱۳۷۴. گویش گیلکی رشت، ترجمۀ جعفر خمامیزاده. تهران: سروش.
کلباسی، ا. ۱۳۶۲. گویش کردی مهابادی، تهران: مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
ـــــــــــــــ .۱۳۷۳. گویش کلیمیان اصفهان، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ـــــــــــــــ .۱۳۷۶. گویش کلاردشت، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
کلنز، ژ. 1382. «اوستایی». راهنمای زبانهای ایرانی، ج1، ویراستة ر. اشمیت، ترجمۀ فارسی زیرنظر ح. رضائی باغبیدی. تهران: ققنوس. 70-109.
لُکوک، پ. ۱۳۸۳. «گویشهای حاشیۀ دریای خزر و شمال غرب ایران». راهنمای زبانهای ایرانی، ج2، ویراستة ر. اشمیت، ترجمۀ فارسی زیرنظر ح. رضائی باغبیدی. تهران: ققنوس. 489-515.
ـــــــــــــــ .۱۳۸۳. «گویشهای مرکزی ایران». راهنمای زبانهای ایرانی، ج2، ویراستة ر. اشمیت، ترجمۀ فارسی زیرنظر ح. رضائی باغبیدی. تهران: ققنوس. 517-539.
مرادی، ف. 1386. فرهنگ گویش خُلاری، تهران: کاکتوس.
مرتضوی، م. 1384. زبان دیرین آذربایجان، تهران: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار یزدی.
مزداپور، ک. 1374. واژه‌نامة گویش بهدینان یزد، ج 1، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
مطلبی، م. 5-1384. بررسی گویش رودباری کرمان. رسالة دکتری فرهنگ و زبانهای باستانی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
مقیمی، ا. ۱۳۷۳. بررسی گویش بویر احمد و... ، شیراز: نوید.
مولایی، چ. 1384. راهنمای زبان فارسی باستان، تهران: مهرنامک.
مؤمنی، ف. 1382. «ساختمان فعل در گویش تنکابنی از زبان مازندرانی غربی». مجلة زبانشناسی، (35): 101-115.
نغزگوی کهن، م. 1373. «توصیف ساختمان دستگاه فعل در گویش تالشی دهستان طاسکوه ماسال». مجلة زبانشناسی، (21): 38-57.
هاشمی تکلیمی، ن. 1391. پژوهشی در گویش رودباری، رشت: حرف نو.
همایون، ه. 1371. گویش افتری، تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
ـــــــــــــــ . 1383. گویش کلیمیان یزد، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
هومباخ، ه. 1382. «خوارزمی». راهنمای زبانهای ایرانی، ج2، ویراستة ر. اشمیت، ترجمۀ فارسی زیرنظر ح. رضائی باغبیدی. تهران: ققنوس. 303-318.
هومند، ن. 1369. پژوهشی در زبان تبری مازندرانی، آمل: کتاب‌سرای طالب آملی.
وثوقی، ح. 1383. «توصیف زبان‌شناختی گویش زرگری رایج در روستای زرگر». مجموعه‌مقالات نخستین همایش ملی ایران‌شناسی (زبان و زبانشناسی)، ج2. 361-396.
Jackson, A. V. W. 2004. Avesta Grammar and Reader. with an introduction in Persian by H. Rezai Baghbidi. Asatir: Tehran.
Kent, R. G. 1953. Old Persian Grammar, Texts, Lexicon. American Orienta1 Society, New Haven.
Mackenzie, D, N .1966. The Dialect of Awroman (Hawrāmān-ī Luhōn). Grammatical sketch. Texts and Vocabulary. Kobenhaven.
Yarshater, E. 1969. A Grammar of Southern Tāti Dialects. Mouton. The Hague. Paris.
)
