آقاگلزاده، ف. 1394. زبان مازندرانی (طبری) توصیف زبانشناختی (تحقیق میدانی-اطلس زبانی)، تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
آموزگار، ژ. و ا. تفضلی. 1373. زبان پهلوی: ادبیات و دستور آن، تهران: معین.
احمدی گیوی، ح. 1380. دستور تاریخی فعل، تهران: قطره.
استیلو، د. ل. 1395. حکایتهای عامیانه وفسی (پیکره، دستور و آوانگاشت)، ترجمۀ م. میردهقان و س. ر. یوسفی، تهران: آوای خاور.
اسماعیلی، م. م. 1390. گنجینۀ گویشهای ایرانی (استان اصفهان1)، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
امانی، ع. 1394. گویش گیلکی رودسر (آواشناسی، صرف، نحو، واژهنامه)، تهران: کویر.
بهار، م. ت. 1321/1373. سبکشناسی یا تاریخ تطور نثر فارسی، تهران: امیرکبیر.
پورهادی، م. 1397. زبان گیلکی، رشت: فرهنگ ایلیا.
خیامپور، ع. 1333/1375. دستورزبان فارسی، تهران: کتابفروشی تهران.
دبیرمقدم، م. 1392. ردهشناسی زبانهای ایرانی، تهران: سمت.
دیهیم، گ. 1384. بررسی خردهگویشهای منطقۀ قصران به انضمام واژهنامۀ قصرانی، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
راستارگویوا، و. س. 1379. دستورزبان فارسی میانه، ترجمۀ و. شادان، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
رحمانی، ر. 1397. نثر گفتاری تاجیکان بخارا (افسانهها، قصهها، روایتها)، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
رزاقی، ط. 1395. گنجینۀ گویشهای ایرانی (استان اصفهان3)، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
رضایتی کیشهخاله، م. و م. دیّان. 1388. «فعلهای پیشوندی در آثار منثور فارسی از آغاز تا پایان قرن پنجم»، دستور، 5: 27-50.
روبینچیک، ی. آ. 1391. دستورزبان ادبی معاصر فارسی، ترجمۀ م. شفقی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی.
زوندرمان، و. 1382. «فارسی میانه». راهنمای زبانهای ایرانی. ج1. ویراستۀ ر. اشمیت، ترجمۀ آ. بختیاری و همکاران، زیرنظر ح. رضائی باغبیدی، تهران: ققنوس. 223-260.
سبزعلیپور، ج. 1389. زبان تاتی (توصیف گویش تاتی رودبار)، رشت: فرهنگ ایلیا.
شریعت، م. ج. 1364. دستورزبان فارسی، تهران: اساطیر.
شقاقی، و. 1394. فرهنگ توصیفی صرف، تهران: علمی.
شکری، گ. 1374. گویش ساری (مازندرانی)، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی.
صدیقیان، م. 1383. ویژگیهای نحوی زبان فارسی در نثر قرن پنجم و ششم هجری، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
علمداری، م. 1384. گویش دماوندی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی.
فتحی بروجنی، ش. 1392. گویش میمهای، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی.
فرشیدورد، خ. 1387. دستور مختصر تاریخی زبان فارسی، تهران: زوّار.
فکرت، م. آ. 1376. فارسی هروی: زبان گفتاری هرات، مشهد: دانشگاه فردوسی.
قریب، ع. و همکاران. 1327/1373. دستورزبان فارسی (پنج استاد)، تهران: جهان دانش.
کریستنسن، آ. 1389. گویش سمنان: پژوهشی درباره دستورزبان سمنانی بههمراه واژهنامه و چند متن و نگاهی به لهجههای سنگسر و لاسگرد، ترجمۀ ا. ابراهیمیان، سمنان: دانشگاه سمنان.
کلباسی، ا. 1374. فارسی ایران و تاجیکستان (یک بررسی مقابلهای)، تهران: وزارت امور خارجه.
کلباسی، ا. 1388. فرهنگ توصیفی گونههای زبانی ایران، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی.
لازار، ژ. 1384. دستورزبان فارسی معاصر، ترجمۀ م. بحرینی، تهران: هرمس.
ماهوتیان، ش. 1378. دستورزبان فارسی از دیدگاه ردهشناسی، ترجمۀ م. سمائی، تهران: نشر مرکز.
محمدی خمک، ج. 1379. واژهنامه سکزی (فرهنگ لغات سیستانی)، تهران: سروش.
مشکور، م. ج. 1363. دستورنامه در صرف و نحو زبان پارسی، تهران: شرق.
مفیدی، ر. 1395. «شکلگیری ساختواژۀ نمود و وجه در فارسی نو»، دستور، 12: 3-68.
مفیدی، ر. 1399. «شواهدی آماری از نقشهای وجهی بـ در فارسی نو: مطالعهای درزمانی»، جستارهای زبانی، 60: 481-514.
ناتل خانلری، پ. 1365. تاریخ زبان فارسی، تهران: فردوس.
نغزگوی کهن، م. 1392. «تغییرات نقشی بـ در فارسی نو از منظر دستوریشدگی»، مجموعه مقالات نخستین همایش ملی بررسی واژهبست در زبانهای ایرانی، تهران: نویسه. 37-59.
یمین، م. ح. 1393. دستور معاصر زبان پارسی دری، کابل: میوند.
یوآنّسیان، یو. آ. 1377. «جایگاه گویش هراتی در میان گویشهای گروه زبانی فارسی دری»، ترجمۀ ح. مصطفوی گرو، نامۀ فرهنگستان، 16: 140-160.
Andreas, F. C. 1939. Iranische Dialektaufzeichnungen aus dem Nachlass von F. C. Andreas, zusammen mit K. Barr und W. Henning bearbeitet und herausgegeben von A. Christensen (=Gött-A, 3. Folge, nr. 11).
Brunner, C. J. 1977. A Syntax of Western Middle Iranian, Delmar, New York: Caravan Books.
Bybee, J. et al. 1994. The Evolution of Grammar: Tense, Aspect, and Modality in the Languages of the World, Chicago/London: The University of Chicago Press.
Comrie, B. 1976. Aspect, Cambridge: University Press Cambridge.
Darzi, A. and S. Kwak. 2015. “Syntax and semantics of subjunctive clauses in Persian”, Lingua, 153:1-13.
Dahl, Ö. 1985. Tense and Aspect Systems, New York: Basil Blackwell.
Dahl, Ö. and V. Velupillai. 2013. “Perfective/Imperfective Aspect”, in Dryer, M. S. and M. Haspelmath (eds), The World Atlas of Language Structures Online, Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. http://wals.info/chapter/65.
Entezar, E. M. 2010. Dari Grammar and Phrase Book, USA: Xlibris.
Glassman, E. H. 2000. Conversational Dari: An Introductory Course in the Farsi (Persian) of Afghanistan, Peshawar: International Assistance Mission. 5th ed.
MacKinnon, C. 1977. “The New Persian preverb bi-”, Journal of the American Oriental Society, 97/1: 8-26.
Olson, R. B. 1994. A Basic Course in Tajik (Grammar and Workbook). http://talktajiktoday .com/ documents/ABasicCourseInTajik.pdf
Taleghani, A. H. 2008. Modality, Aspect and Negation in Persian, United Kingdom: John Benjamins Publishing Company.
Traugott, E. C., and R. B. Dasher. 2001. Regularity in Semantic Change, Cambridge: University Press Cambridge.
Velupillai, V. 2012. An Introduction to Linguistic Typology, Amsterdam/Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.
Windfuhr, G. 1979. Persian Grammar: History and State of its Study, The Hague: Mouton Publishers.
Windfuhr, G. (ed). 2009. The Iranian Languages, London/New York: Routledge.