ORIGINAL_ARTICLE
گروه فعلی زبان گیلکی براساس فرضیۀ فاعل در درون گروه فعلی
پژوهش حاضر به طرح شواهد در حمایت از فرضیۀ فاعل در درون گروه فعلی زبان گیلکی در چارچوب برنامة کمینهگرا میپردازد. دادههای این پژوهش کیفی است و از شمّ زبانی نگارندگان و متون گفتاری و نوشتاری جمعآوری شدهاند. گرچه گونۀ توصیف و تحلیل شده در مرکز و غرب استان گیلان رایج است اما به نظر میرسد نتایج این پژوهش به سایر گونههای گیلکی نیز تعمیمپذیر باشد. در این مقاله با طرح شواهدی مانند سور شناور،محدودیت ساخت همپایه، اصطلاحپارهها و ارتقا، به تعیین جایگاه موضوع بیرونی (فاعل) پرداختیم و نشان دادیم که دادههای زبانی گیلکی، فرضیۀ فاعل در درون گروه فعلی را تأیید میکند. تمام شواهد مؤید آن است که در زبان گیلکی، فاعل در جایگاه مشخصگر گروه فعلی اشتقاقدرپایه مییابد، و سپس برای ارضای اصل فرافکنی گسترده از جایگاه مشخصگر گروه فعلی (Spec VP) به جایگاه مشخصگر گروه تصریفی (Spec IP) حرکت میکند. به بیانی دیگر، دادهها نشان میدهند که فاعل به همراه سایر موضوعهای فعل در درون گروه فعلی تولید میشود و موضوع بیرونیِ واقع در جایگاه مشخصگر گروه تصریفی، یک فاعل اشتقاقی است.
https://zaban.guilan.ac.ir/article_3893_0716dafae7e1a54df3abe7e403a10342.pdf
2020-03-20
7
23
10.22124/plid.2020.13982.1385
فاعل
حرکت موضوع بیرونی
سور شناور
محدودیت ساخت همپایه
اصطلاحپاره
الهه
جهان پناه
elahejahanpanah94@gmail.com
1
دانشجوی کارشناسی ارشد زبانشناسی همگانی، دانشگاه گیلان
LEAD_AUTHOR
منصور
شعبانی
mshabani225@gmail.com
2
استادیار زبانشناسی همگانی، دانشگاه گیلان
AUTHOR
پاینده لنگرودی، م. 1366. فرهنگ گیل و دیلم، تهران: امیرکبیر.
1
پورریاحی، م. 1350. بررسی دستور گویش گیلکی رشت. رسالۀ دکتری رشتۀ زبانشناسی همگانی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تهران.
2
دبیرمقدم، م. 1383. زبانشناسی نظری، پیدایش و تکوین دستور زایشی، تهران: سمت.
3
درزی، ع، دانای طوسی، م. ۱۳۸۳. «ساخت غیرشخصی در گویش گیلکی شهرستان لاهیجان»، گویششناسی، (۲): ۱۷ -۳۶.
4
رستمی سماک، م و دیگران. 1395. «ساخت غیرشخصی در گیلکی شهرستان لنگرود». جستارهای زبانی، ۷(6): ۱۱۹-۱۴۲.
5
ستوده، م. 1332. فرهنگ گیلکی، تهران: نشریۀ ایرانشناسی.
6
سرتیپپور، ج. ۱۳۶۹. ویژگیهای دستوری و فرهنگ واژههای گیلکی، رشت: گیلکان.
7
سمیعی گیلانی، ا. 1381. «پیشوندهای فعلی در گویش گیلکی و راههای بازشناسی آنها»، در مجموعه مقالات نخستین هماندیشی گویششناسی ایران.
8
شعبانی، م. 1390. خلاء نحوی در زبان فارسی: رویکرد کمینهگرا، رسالۀ دکتری رشتۀ زبانشناسی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس.
9
شکری، گ. 1380. «بررسی برخی تغییرات در افعال مرکب و اسنادی گویش گیلکی». فرهنگ، (37/38): 159-168.
10
طباطبایی، م. 1366. «سخن گیلهمرد: بحثی دربارۀ فرهنگهای گیلکی». کیهان فرهنگی، 4(11): 42- 43.
11
مرعشی، ا. 1363. واژهنامۀ گویش گیلکی به انضمام اصطلاحات و ضربالمثلهای گیلکی، رشت: طاعتی.
12
واحدی لنگرودی، م.م. ۱۳۸۲. «ترتیب کلمات اصلی در جملات ساده و جفتهای همبستگی در گویش لنگرودی»، گویششناسی، (13): 151-175.
13
Adger, D. 2004. “Core syntax: A minimalist approach” (Vol. 20). Oxford: Oxford University Press.
14
Burton, S., & Grimshaw, J. 1992. “Coordination and VP-internal subjects”. Linguistic Inquiry, 305-313.
15
Guilfoyle, E., Hung, H., & Travis, L. 1992. “Spec of IP and Spec of VP: Two subjects in Austronesian languages”. Natural Language & Linguistic Theory, 10(3), 375-414.
16
Haegeman, L. 1994. Introduction to government and binding theory. Wiley-Blackwell.
17
Hornstein, N., Nunes, J., & Grohmann, K. K. 2005. Understanding minimalism. Cambridge University Press.
18
Koizumi, M. 1995. Phrase Structure in Minimalist Syntax. Unpublished Ph.D. dissertation, MIT.
19
Koizumi, M., & Tamaoka, K. 2010. Psycholinguistic evidence for the VP-internal subject position in Japanese. Linguistic inquiry, 41(4), 663-680.
20
Koopman, H., & Sportiche, D. 1991. “The position of subjects”. Lingua, 85(2-3), 211-258.
21
McCloskey, J. 1997. “Subjecthood and subject positions”. In Elements of grammar (pp. 197-235). Springer, Dordrecht.
22
Radford, A. 2009. English sentence structure. Cambridge: CUP.
23
Ross, J. R. 1967. Constraints on Variables in Syntax, unpublished Doctoral dissertation.
24
Sportiche, D. 1988. “A theory of floating quantifiers and its corollaries for constituent structure”. Linguistic inquiry, 19(3), 425-449.
25
Taleghani, A. H. 2008. “Modality, aspect and negation in Persian” (Vol. 128). John Benjamins Publishing.
26
Woolford, E. 1991. “VP-internal subjects in VSO and nonconfigurational languages”. Linguistic Inquiry, 22(3), 503-540.
27
ORIGINAL_ARTICLE
نظام حالت دهی و مطابقۀ الگوی کُناییِ زبان آرانی در چارچوب برنامۀ کمینه گرا
آرانی از گویشهای مرکزی ایران است که نیای آن مشخص نیست، اما به زبان پارتی، نزدیکتر است و زمانی در مناطق گستردهای از ایران به کار میرفت، اما امروزه تنها محدود به شهر آران و بیدگل، در شمال شرقی استان اصفهان است. در بررسی و استخراج الگوی کنایی این زبان، جملات و دادهها به شیوۀ میدانی و گفتوگو و مصاحبۀ حضوری با 20 گویشور جمعآوری شده، و در موارد معدودی از پرسشنامه، و همچنین از مجموعه کتابهایی که جملات این زبان را گردآوری کردهاند استفاده شدهاست. نتایج نشان داد زبان آرانی از الگوی کنایی گسسته پیروی میکند. بندهای دارای ستاک فعل متعدیِ زمان حال در این زبان، الگوی فاعلی- مفعولی، و بندهای دارای ستاک فعل متعدی گذشته از الگوی کنایی- مطلق تبعیت میکنند. همچنین فعل بند متعدی با مفعول ارجاع متقابل ندارد، بلکه در قالب سوم شخص مفرد ظاهر میشود. حالت کنایی فاعل بهصورت ذاتی و مشروط به شرایط خاص اعطا میشود و با واژهبست مضاعفساز بازنمایی میشود. در بندهای دارای فعل مرکب، میزبانِ واژهبست، بخش غیرفعلی است.
https://zaban.guilan.ac.ir/article_3894_d9cccb484b217664278daa63d63ec525.pdf
2020-03-20
25
43
10.22124/plid.2019.13601.1374
نظام حالتدهی و مطابقه
گویش آرانی
الگوی کنایی
برنامۀ کمینهگرا
واژهبست مضاعفساز
اسماء
کریمی مقدم ارانی
karimiasma90@yahoo.com
1
دانشجوی دکتری زبانشناسی همگانی، دانشگاه الزهرا (س)
LEAD_AUTHOR
فریده
حق بین
fhaghbin@alzahra.ac.ir
2
دانشیار زبانشناسی همگانی، دانشگاه الزهرا (س)
AUTHOR
بویس، م. 1377. نوشتهها و ادب پارتی، ترجمۀ ح. انوشه، تهران: امیرکبیر.
1
دبیرمقدم، م. 1376. «فعل مرکب در زبان فارسی»، زبانشناسی، 12(1و2): 2- 46.
2
دبیرمقدم، م. 1387. زبانشناسی نظری: پیدایش و تکوین دستور زایشی، تهران: سمت.
3
خانلری، پ. 1382. تاریخ زبان فارسی، تهران: فرهنگ نشر نو.
4
خانلری، پ. 1392. ردهشناسی زبانهای ایرانی، تهران: سمت.
5
ساسانی، ف. 1390. «آیا انضمام و ترکیب در فعل فارسی توجیهپذیر است؟»، مجموعه مقالات سومین هماندیشی صرف، 81-106.
6
علیجانزاده آرانی، ح. 1372. زبان کویر، کاشان: شفق.
7
علیجانزاده آرانی، ح. 1394. زبان کویر، کاشان: شاسوسا.
8
علیجانزاده آرانی، ح. 1396. فرهنگ واژگان و اصطلاحات زبان محلی آران و بیدگل، کاشان: شاسوسا.
9
کریمی مقدم آرانی، ا. و امامی، ح. 1390. «بررسی ساخت فعل در گویش آرانی»، در مجموعه مقالات برگزیده در همایش زبانشناسی دانشگاه تهران.
10
کریمی، ی .و م. هاشمی. 1391. «ساخت کنایی در گویش دشتی»، پژوهشهایزبانشناسیتطبیقی، (4): 13-36.
11
کریمی، ی. 1388. ساختکُنایی: منشاءوماهیتآن، رسالۀ دکتری. دانشگاه علامة طباطبایی.
12
کریمی، ی. 1391. «مطابقه در نظام کنایی (ارگتیو) زبانهای ایرانی: رقابت واژهبست و وند»، پژوهشهای زبانشناسی، 2(4): 1- 18.
13
Aldridge, E. 2008. Minimalist analysis of ergativity. Sophia Linguistica 55, 123–142.
14
Anagnostopoulou, E. 2006. Clitic doubling. In Martin, E. & van Riemsdijk, H. (Eds.), The Blackwell Companion to Syntax, 519-581. Malden, MA: Blackwell.
15
Brunner، C. 1977. Syntax of Western Middle Iranian، New York: Grow Hill Press.
16
Burzio, Luigi. 1986. Italian syntax. A Government-Binding approach. Studies in generative grammar 9. Dordrecht: Foris Cambridge, MA: MIT Press.
17
Chomsky, N. 1986. Knowledge of Language: Its Nature, Origin and Use. New York: Praeger
18
Chomsky, N. 2000. Minimalist inquiries: the framework. In Martin, R., Michaels, D. & Uriagereka, J. (Eds.), Step by Step: Essays on Minimalist Syntax in Honor of Howard Lasnik, 89-155.
19
Chomsky, N. 2001. Derivation by phase. In Kenstowicz, M. (Ed.), Ken Hale: A Life in Language 355-426, Cambridge, MA: MIT Press.
20
Chomsky, N. 2008. On phases. In Freidin, R., Otero, C. & Zubizarreta, M-L. (Eds.), Foundational Issues in Linguistic Theory 133-166, Cambridge, MA: MIT Press
21
Davari, Sh. and Naghzguy, M. 2017. Clitic Climbing in Persian Complex Predicates: A Relevance Principle and Grammaticalization Account, Accepted paper for ICIL 7: Seventh international Conference on Iranian Linguistics, Lomonosov Moscow State University, 28-30 August 2017
22
Dirr,A.(1928).Einfuhrung in das stadiu der kaukasischensprachen. Leipzig: verlagder Asia Major
23
Dixon, R.M.W. 1994. Ergativity. Cambridge: Cambridge University Press.
24
failures. Linguistic Inquiry, 40, 619-666.
25
Inquiry 26, 79–124.
26
Karimi, Y. 2010. Unaccusative transitives and the Person-Case Constraint effects in Kurdish. Lingua, 120, 693-716.
27
Karimi, Y. (2013). Extending Defective Intervention Effects. The Linguistic Review 30:1, 51-75.
28
Karimi-Doostan, G. 2005. Light verbs and structural case. Lingua 115, 1737-1756
29
Lercoq, P. 2002. Recherches sur les dialectes kermaniens (Iran central): grammaire, textes, traductions et glossaires. Louvain/Paris, Peeters
30
Preminger, O. 2009. Breaking Agreements: Distinguishing Agreement and clitic-doubling by their
31
Trask, R. L. (1996). Histarical Linguistics, London: Arnold
32
Radford, A. 1997. syntax: A Minimalist Introduction, Cambridge: Cambridge University Press.
33
Spencer, A. and A. M. Zwicky (eds.). 1998. The Handbook of Morphology. Oxford: Blackwell.
34
Spencer, Andrew, “Morphology”, in The Handbook of Linguistics, ed. Mark Aronoff & Janie Rees-Miller (Oxford/ Malden: Blackwell Publishers, 2003), pp. 213-237
35
Uriagereka, J. 1995. Aspects of the Syntax of Clitic Placement in Western Romance. Linguistic
36
Woolford, E. 2006. Lexical Case, Inherent Case, and Argument Structure. Linguistic Inquiry 37, 111–130.
37
ORIGINAL_ARTICLE
رکنهای پنجهجایی در عروض عربی و فارسی و کارکرد آنها در عروض فارسی
تعیین رکنهای عروضی و نحوۀ رکنبندی وزنها، علاوه بر تأثیر در آموزش عروض، نقش مهمی در تعیین خانوادههای وزنی و طبقهبندی آنها دارد. آشفتگی در تعیین رکنها منجر به آشفتگی علم عروض و دشواری آموزش آن میشود. همچنین ساماندهی ارکان باعث تسهیل آموزش عروض و سامان دادن طبقهبندی اوزان میگردد. یکی از مباحث مهم عروض فارسی، پذیرش یا نپذیرفتن رکنهای پنجهایی و تعیین این ارکان است. در این مقاله، پس از بررسی رکنهای پنجهایی در عروض عربی و تأثیر آن در عروض سنتی فارسی، آرای مشهورترین عروضیان معاصر؛ پرویز ناتل خانلری، مسعود فرزاد، الول ساتن، وحیدیان کامیار، سیروس شمیسا و ابوالحسن نجفی را نقد و بررسی کردهایم. سپس با ذکر دلایلی مبتنی بر شواهد شعری، تأکید کردهایم که بهره گرفتن از رکنهای پنجهجایی کمک شایانی به تسهیل آموزش عروض و طبقهبندی اوزان فارسی میکند و ساماندهی این رکنها، یکی از خلأهای مهم عروض فارسی را پر میکند. در این نوشته بر ضرورت استفاده از رکنهای پنجهجایی تأکید شده و به رابطۀ میان ارکان پنجهجایی و وزن دوری نیز پرداخته شدهاست.
https://zaban.guilan.ac.ir/article_3856_9a0a775dc2a0a2c1268767edc246440a.pdf
2020-03-20
45
65
10.22124/plid.2019.13169.1361
عروض عربی
عروض فارسی
ارکان عروضی
رکنهای پنجهجایی
وزن دوری
علی اصغر
قهرمانی مقبل
ali.ghahramanim@gmail.com
1
دانشیار زبان و ادبیات عربی، دانشگاه شهید بهشتی تهران
LEAD_AUTHOR
بهبهانی، س. 1385. مجموعه اشعار، تهران: نگاه.
1
پرهیزی، ع. 1381. عروض نوین فارسی، تهران: ققنوس.
2
پناهی، غ. 1395، 1396، 1397 الف، 1397 ب. آشنایی با اوزان عروضی، 4ج، تهران: پیام.
3
خانلری [ناتل]، پ. 1373. وزن شعر فارسی، تهران: توس.
4
خواجه نصیرالدین طوسی. 1393. معیارالاشعار، مقدمه، تصحیح و تعلیقات ع.ا. قهرمانی مقبل، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
5
شمس قیس رازی، م. 1360. المعجم فى معاییر اشعار العجم، تصحیح م. قزوینى و تصحیح مجدّد مدرّس رضوى، تهران: کتابفروشى زوّار.
6
شمیسا، س. 1386. آشنایى با عروض و قافیه، تهران: میترا.
7
فرزاد، م. 1345. مبناى ریاضى عروض فارسى، سخنرانى در کنگرهء جهانى ایرانشناسان، تهران: 11 شهریور 1345، چاپخانۀ بانک ملّى ایران.
8
فرزاد، م. 1349 الف. «عروض رودکى»، خرد و کوشش (دانشگاه پهلوى)، 2 (3): 465-498.
9
فرزاد، م. 1349 ب. «مجموعۀ اوزانِ شعرىِ فارسى»، خرد و کوشش (دانشگاه پهلوى)، 2 (4): 584-651.
10
قهرمانی مقبل، ع. 1389. ارکان عروضی: بررسی یک مشکل تاریخی در علم عروض فارسی، تهران: نیلوفر.
11
قهرمانی مقبل، ع. 1390. عروض و قافیۀ عربی، تهران: سمت/ خلیج فارس.
12
قهرمانی مقبل، ع. 1397. «تعریف رکن ناقص و اهمیت آن در علم عروض جدید»، وزن شعر فارسی از دیروز تا امروز 3، مجموعۀ مقالات سومین هماندیشی وزن شعر فارسی و اشعار ایرانی، به کوشش ا. طبیبزاده، تهران: نیلوفر: 37-57.
13
معروف، ن.، الاسعد، ع. 1987. علم العروض التطبیقی، بیروت: دار النفائس.
14
مولوی، ج. 1355. کلّیات شمس یا دیوان کبیر، با تصحیحات و حواشی ب. فروزانفر، تهران: امیر کبیر.
15
نازکالملائکه. 1981. قضایا الشعر المعاصر، ط6، بیروت: دارالعلم للملایین.
16
نجفی، ا. 1387. «طبقهبندی وزنهای شعر فارسی»، نخستین مجموعه سخنرانیهای مشترک فرهنگستان زبان و ادب فارسی و بنیاد ایرانشناسی؛ زیر نظر ح. حبیبی و بهکوشش ح. قریبی، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی: 103-131.
17
نجفی، ا. 1393. «وزن دوری: مشکلی که عروض قدیم آن را نادیده گرفتهاست»، نامۀ فرهنگستان، (52): 6 -18.
18
نجفی، ا. 1394. دربارة طبقهبندی وزنهای شعر فـارسی، تهران: نیلوفر.
19
نجفی، ا. 1397. طبقهبندی وزنهای شعر فارسی، بههمت ا. طبیبزاده، تهران: نیلوفر.
20
وحیدیان کامیار، ت. 1389. فرهنگ اوزان شعر فارسی، مشهد: دانشگاه فردوسی.
21
وحیدیان کامیار، ت. 1380. وزن و قافیۀ شعر فارسى، تهران: مرکز نشر دانشگاهى.
22
Elwell- Sutton, L. 1976. The Persian Metres, First edition, Cambridge: Cambridge University Press.
23
24
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی واجی فرآیندهای تجویدی در قرآن کریم در چارچوب واجشناسی آزمایشگاهی
در این مقاله به شیوۀ آزمایشگاهی به بررسی ویژگیهای واجشناختی فرایندهای اظهار، ادغام، اقلاب و اخفا مطابق با تعاریف مطرح در علم تجوید پرداختیم. پس، پیکرۀ صوتی قرائتهای 12 قاری (3 عرب و 9 ایرانی) که آیههای هدف پژوهش را به دو سبک تحقیق (سرعت آهسته) و ترتیل (سرعت متوسط) تلاوت کرده بودند، جمعآوری شد. کلمات هدف در هر آیه کلماتی بودند که در آنها همخوان خیشومی لثوی /n/ (نون ساکن) در جایگاه پایانی کلمه و در مرز بین دو کلمه در مجاورت آواهای حلقی (اظهار)، آواهای یرملون (ادغام)، انفجاری لبی (اقلاب) و همچنین آواهایی غیر از این سه دسته (اخفا) قرار داشت. نتایج حاصل از تحلیل آوایی دادهها در دو بُعد فرکانس و زمان موج صوتی نشان داد که در دو فرایند ادغام و اقلاب یک اتفاق واجی روی میدهد. به این صورت که /n/ با محل تولید و نحوۀ تولید بافت همخوانی مجاور همگون میشود درحالی که مشخصه ]+خیشومی[ خود را همچنان حفظ میکند. /n/ در اظهار، در مجاورت آواهای حلقی و چاکنایی، تولیدی به صورت گونۀ اصلی خود یعنی خیشومی لثوی دارد و در اخفا تظاهر آوایی ندارد و فقط از طریق خیشومیشدگی واکه پیش از آن قابل تشخیص است. یافتههای واجشناختی این پژوهش بهطور کلی نشان میدهد که در طبقهبندی ارائهشده از فرایندهای واجی در علم تجوید باید تجدید نظر صورت گیرد.
https://zaban.guilan.ac.ir/article_4117_3ff272884d248c4a616641f3c9faedbe.pdf
2020-03-20
67
93
10.22124/plid.2020.15026.1421
تجوید
فرایندهای واجی
خیشومی لثوی /n/
تحقیق
ترتیل
وحید
صادقی
vsadeghi5603@gmail.com
1
دانشیار زبانشناسی همگانی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی
LEAD_AUTHOR
مریم
بیدی
maryambidi175@yahoo.com
2
کارشناس ارشد زبانشناسی همگانی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی
AUTHOR
بیجنخان، م. 1384. واجشناسی: نظریۀ بهینگی، تهران: سمت، مرکز تحقیق و توسعۀ علوم انسانی.
1
بیجنخان، م. 1392. نظام آوایی زبان فارسی، تهران: سمت.
2
جعفری، ز. و ب. علینژاد. 1396. «بررسی صوتشناختی ناحیۀ بسامدی پادسازه در خیشومیهای زبان فارسی»، زبانپژوهی 9(24): 33- 58.
3
حبیبی، ع. 1389. اقسام قرائت قرآن کریم، قم: دفتر نشر مصطفی.
4
خدابخشی، م. 1386. «تجوید: توصیفی در چارچوب واجشناسی زایشی»، پایاننامة کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز.
5
صادقی، و. 1391. «همگونی محل تولید خیشومی تیغهای در زبان فارسی: فرایندی مقولهای یا مدرج؟»، پژوهشهای زبانی، (۲): 57 -75.
6
ضالع، محمدصالح. 1424ق. التجوید القرآنی، دراسه صوتیه فیزیائیه. قاهره: دار غریب.
7
کرد زعفرانلو کامبوزیا، ع. 1379. «واجشناسی خودواحد و کاربرد آن در فرایندهای واجی زبان فارسی»، رسالة دکتری، دانشگاه تهران، دانشکدة ادبیات و علوم انسانی، گروه زبانشناسی.
8
Al-Hashmi, A. S. 2001. ‘The Phonology of nasal n in the Language of the Holy Qur’an’, MA. A, thesis. Sultan Qaboos University.
9
Ali, L., T. Gallagher, J. Goldstein, & R. Daniloff. 1970. ‘Perception of Coarticulated Nasality’, Journal of the Acoustical Society of America, 49(2), part 2: 538-540.
10
Beddor, P. S. 2007. ‘Nasals and Nasalization: The Relation Between Segmental and Coarticulatory Tinning’, Proceedings of the 16th International Congress of Phonetic Sciences (International Congress of Phonetic Sciences). Saarbrucken, Germany, ID 1728: 249-254.
11
Browman, C. & Goldstein. L. 1990b. ‘Tiers in articulatory phonology, with som implications for casual speech’. In Papers in laboratory phonology 1: between the grammer and the physics of speech (J. Kingston & M. E. Beckman, editor), pp.341-376. Cambridge University Press.
12
Durand, J. and F. Katamba. 1995. ‘Frontiers of phonology: atoms, structures, derivations’, Harlow: Longman.
13
Fujimura, O. 1962. Analysis of nasal consonants. The Journal of the Acoustical Society of America, 34(12), 1865-1875.
14
Gow Jr, D. W. 2000. Assimilation, ambiguity, and the feature parsing problem. In ICSLP-2000. vol. 2. pp. 535-538.
15
Gow Jr, D. W. 2001. ‘Assimilation and anticipation in continuous spoken word recognition’. Journal of Memory and Language 45, 133-159.
16
Gow Jr, D. W. 2002. ‘Does English coronal place pssimilation create lexical ambiguity?’. Journal of Experimental Psychology: Human Perception and Performance 28, 163-179.
17
Gow Jr, D. W, and C. Zoll. 2002. ‘The role of feature parsing in speech processing and phonology’, MIT Working Papers in Linguistics 42: 55-68.
18
Hashmi S. A. 2004. The phonology of nasal "in the language of the holy Quran". MA thesis, University of Victoria.
19
Jun, Jongho. 1995. ‘Perceptual and Articulatory Factors in Place Assimilation: An Optimality Theoretic Approach’. Doctoral dissertation. University of California Los Angeles.
20
Jun, Jongho. 2004. ‘Place assimilation in Phonetically based Phonology, Bruce Hayes. Robert Kirchner, & Donca Steriade. Eds’., Cambridge; Cambridge University Press, 58-86.
21
Kenstowicz, M. 1994. ‘Phonology in Generative grammer’, Cambridge, MA: Blackwell.
22
Kohler. Klaus. 1990. Segmental reduction in connected speech in German: Phonology facts and phonetic explanations. In Speech Production and Speech Modeling. William J. Hardcastle & Alian Marchal. Eds., Dordrecht: Kluwer, 69-92.
23
Ladefoged. P & Maddieson. I. 1996. ‘The Sounds of the Worlds Languages’, Oxford: Blackwell.
24
Malecot. Andre. 1956. ‘Acoustic cues for nasal consonants’. An experimental study involving a taps-splicing technique Language, 32(2), 274-284.
25
Mohanan. K. P. 1993. ‘Fields of attraction in phonology’. In The Last Phonological Rule. Reflections on Constraints and Derivations. John Goldsmith. ed., Chicago: University of Chicago Press, 61-116.
26
Recasens. D. 1982. ‘Perception of Nasal Consonants with Special Reference to Catalan’. Status Report on Speech Research, 69, 189-226.
27
Johnson, K. 2003. Acoustic and Auditory Phonetics. 2nd Edition. Oxford: Blackwell Publishing.
28
Reetz, H. & A. Jongman. 2009. ‘Phonetics: Transcription, Production, Acoustics, and Perception’. Singpore: Wiley-Blackwell.
29
Stevens, K. 1998. Acoustic Phonetics. MIT Press.
30
ORIGINAL_ARTICLE
تفاوت های زبانی گونۀ نوشتار ادبی با گونۀ نوشتار معیار برای آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان
در این پژوهش، با هدف شناخت تفاوتهای دو گونۀ زبانی معیار و ادبی، ابتدا براساس تحلیل مقابلهای کتابهای دستور زبان آثار ادبی با کتابهای دستور زبان معیار، تفاوتهای این دو گونه را استخراج و سپس براساس میزان فراگیر بودن آنها در آثار ادبی، تفاوتهای زبانی کمتر رایج را به شش دسته تقسیم کردیم. سپس براساس نظریه تداخل و همچنین بر مبنای پیروی از اصول علم نحو، تفاوتهای زبانی رایجتر را در سه دسته طبقهبندی نمودیم: 1. مؤلفههای گونۀ ادبی با ظاهر یکسان نسبت به زبان معیار با کارکرد متفاوت 2. مؤلفههای گونۀ ادبی با ظاهر متفاوت نسبت به زبان معیار با کارکرد یکسان 3. حذف یا جابهجایی ارکان جمله. پس از معرفی، نمونهای ادبی در 12 حوزۀ زبانی نظام آوایی، اسم، صفت، عدد، ضمیر، موصول، فعل، قید، حروف، اصوات، واژهسازی و جمله، ارائه دادیم. در پایان معلوم شد که تفاوتهای زبانی رایجتر، برای آموزش به غیرفارسیزبانان ضروریتر و در عین حال دشوارترند و گروه کمتر رایج اهمیت آموزشی کمتری دارند ولی فراگیری آنها راحتتر است.
https://zaban.guilan.ac.ir/article_3858_6aa45ba861722aa5c7f8ccca91524460.pdf
2020-03-20
95
120
10.22124/plid.2019.13891.1384
آموزش زبان فارسی
گونۀ ادبی
گونۀ معیار
تفاوتهای زبانی
رواج
فرناز
فتوحی اصفهانی
farnazfotoohi@yahoo.com
1
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید بهشتی
LEAD_AUTHOR
احمد
خاتمی
a_khatami@sbu.ac.ir
2
استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید بهشتی
AUTHOR
مهین ناز
میردهقان
mahinnaz.mirdehghan@gmail.com
3
استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید بهشتی
AUTHOR
آتشی، م. 1369. گزینۀ اشعار، تهران: مروارید.
1
ابوالقاسمی، م. 1381. دستور تاریخی زبان فارسی، تهران: سمت.
2
اخوان ثالث، م. 1356. در حیاط کوچک پاییز در زندان، تهران: توس.
3
اخوان ثالث، م. 1363. آخر شاهنامه، تهران: مروارید.
4
اخوان ثالث، م. 1368. از این اوستا، تهران: مروارید.
5
اعتصامی، پ. 1389. دیوان پروین اعتصامی، براساس طبع ابوالفتح اعتصامی، تهران: جلوه نگار.
6
افلاکی، ش. 1386. مناقبالعارفین، تصحیح ف. اقبال، تهران: اقبال.
7
امینپور، ق. 1363. تنفس صبح، تهران: حوزۀ هنری.
8
انوری. 1337. دیوان انوری، بهاهتمام مدرس رضوی،تهران:بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
9
انوری، ح و احمدی گیوی، ح. 1382. دستور زبان فارسی2، تهران: فاطمی.
10
باباچاهی، ع. 1379. عقل عذابم میدهد، تهران: همراه.
11
بلعمی، ا. 1353. تاریخ بلعمی، تصحیح پروین گنابادی، تهران: زوار.
12
بهار، م.ت. 1382. دیوان ملکالشعرای بهار، تهران: نشر آزادمهر.
13
بیهقی، ا. 1350. تاریخ بیهقی، به اهتمام ع.ا. فیاض. مشهد: دانشگاه فردوسی.
14
تاریخ سیستان. 1314. تصحیح م.ت. بهار، تهران: زوار.
15
ترجمۀ تفسیر طبری. 1339. تصحیح ح. یغمایی، تهران: دانشگاه تهران.
16
جلابی هجویری. 1336. کشف المحجوب، براساس نسخۀ ژوکوفسکی، تهران: امیرکبیر.
17
جمالزاده، م. بیتا. یکی بود یکی نبود، تهران: کانون معرفت.
18
حافظ.1370. دیوان حافظ، تصحیح غنی و قزوینی، تهران: جامی.
19
خاقانی شروانی. 1338. دیوان خاقانی، تصحیح ض. سجادی، تهران: زوار.
20
خانلری ناتل، پ. 1348. تاریخ زبان فارسی، تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
21
خانلری ناتل، پ. 1382. تاریخ زبان فارسی، تهران: فرهنگ نشرنو.
22
خویی، ا. 1349. زان رهروان دریا، تهران: زر.
23
خیام نیشابوری. 1334. ترانههای خیام، بهکوشش ص. هدایت، تهران: امیرکبیر.
24
دانشور، س. 1392. سووشون، تهران: خوارزمی.
25
رودکی.1392. دیوان شعر رودکی، شرح جعفر شعار، تهران: قطره.
26
سارلی، ن. 1387. زبان فارسی معیار، تهران: هرمس.
27
سپهری، س. 1358. هشت کتاب، تهران: کتابخانۀ طهوری.
28
سعدی شیرازی. 1385. کلیات سعدی، تصحیح م.ع. فروغی، تهران: هرمس.
29
سنایی . 1329. حدیقهالحقیقه، تصحیح مدرس رضوی، تهران: سپهر.
30
سنایی . 1341. دیوان سنایی، تصحیح مدرس رضوی، تهران: کتابخانۀ ابنسینا.
31
شاملو، ا. 1345. ققنوس در باران، تهران: نیل.
32
شاملو، ا. 1351. مرثیههای خاک، تهران: امیرکبیر.
33
شاملو، ا. 1353. هوای تازه، تهران: نیل.
34
شاملو، ا. 1372. آیدا، درخت، خنجر و خاطره، تهران: مروارید.
35
شفیعی کدکنی، م. 1372. تازیانههای سلوک (برگزیده شعرهای سنایی)، تهران: آگاه.
36
شمیسا، س. 1390. معانی و بیان (1)، تهران: پیام نور.
37
صفارمقدم، ا. 1391. «گونههای گفتاری و نوشتاری در زبانهای انگلیسی و فارسی». زبانشناخت، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. 3(2): 45- 68.
38
ضیاءحسینی، م. 1386. گزیدۀ مقالههای دکتر ضیاءحسینی، تهران: رهنما.
39
عطار نیشابوری. 1366. منطقالطیر، تصحیح محمدجواد مشکور، تهران: الهام.
40
علیپور، م. 1378. ساختار زبان شعر امروز، تهران: فردوس.
41
عنصرالمعالی. 1345. قابوسنامه، تصحیح غ.ح. یوسفی، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
42
فتوحی، ف. 1398. «تعیین و تبیین شاخصههای آثار ادبی برای آموزش به غیرفارسی زبانان». رسالۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید بهشتی.
43
فرامرزبن خداداد. 1343. سمک عیار، تصحیح پ. خانلری ناتل، تهران: دانشگاه تهران.
44
فرخزاد، ف. 1370. ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد، تهران: مروارید.
45
فرخی سیستانی. 1349. دیوان فرخی سیستانی، تصحیح م. دبیرسیاقی، تهران: زوار.
46
فردوسی. 1966- 1971. شاهنامه فردوسی، 9 جلد. مسکو: نشر دانش.
47
فرشیدورد، خ. 1348. دستور امروز، شامل پژوهشهای تازهای در صرف و نحو فارسی معاصر، تهران: طهوری.
48
قائم مقام فراهانی. 1358. نامههای قائم مقام فراهانی، بهاهتمام ج. قائم مقامی، تهران: دانشگاه ملی ایران.
49
قطران تبریزی. 1333. دیوان قطران تبریزی، تصحیح م. نخجوانی. تبریز: کتابفروشی حقیقت.
50
کشاورز، م. 1372. زبانشناسی مقابلهای و تجزیه و تحلیل خطاهای زبانی، تهران: رهنما.
51
گانیه، ر. 1393. شرایط یادگیری و نظریۀ آموزشی، مترجم: ج. نجفی زند، تهران: رشد.
52
گرگانی، ف. 1314. ویس و رامین، تصحیح م. مینوی.کتابخانۀ بروخیم.
53
منوچهری. 1326. دیوان منوچهری، تصحیح م. دبیرسیاقی، تهران: پاکتچی.
54
منور، م. 1332. اسرارالتوحید فی مقامات الشیخ ابی سعید، به اهتمام ذ. صفا، تهران: امیرکبیر.
55
مولوی بلخی. 1336. مثنوی معنوی، براساس چاپ نیکلسون، تهران: امیرکبیر.
56
مهکی، و. 1370. تحلیل روش آموزش زبان، ترجمه: ح. مریدی، مشهد: آستان قدس.
57
میبدی. 1357. کشف الاسرار، تصحیح ع.ا. حکمت، تهران: امیرکبیر.
58
میردهقان، مهینناز و همکاران. 1395. چارچوب مرجع آموزش زبان فارسی به غیرفارسیزبانان، تهران: خاموش.
59
میرصادقی، ج. 1368. برگزیدۀ داستانهای کوتاه، تهران: ماهور.
60
ناصرخسرو. 1389. دیوان اشعار، مصحح ع. علیزاده، تهران: فردوس.
61
نصرالله منشی. 1345. کلیله و دمنه، تصحیح م. مینوی، تهران: دانشگاه تهران.
62
نیشابوری، ع. 1347. قصص قرآن، تصحیح ی. مهدوی، تهران: دانشگاه تهران.
63
نیشن، پ و مکالیستر، ج. 1395. طراحی برنامۀ آموزشی، ترجمۀ: م. میردهقان و دیگران، تهران: خاموش.
64
هدایت، ص. 1333. علویه خانم و ولنگاری، تهران: امیرکبیر.
65
یوشیج، ن. 1392. کلیات اشعار، تهران: سپهر ادب.
66
Brumfit, Christopher and Carter, Ronald. 2000. Literature and language teaching .Oxford university press.
67
Mirjalili, Forough. 2012. “The Effect of semantic and thematic clustering of words on Iranians vocabulary learning”. American International Journal of contemporary Research. Vol .2. No.2.
68
Tinkham, T. 1993. “The effect of semantic clustering on the learning of second language vocabulary.” System. Vol. 21. 371-380.
69
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسه کلیشههای جنسیتی در داستانهای کودکان گروه سنی «الف» و «ب» از منظر زبانشناسی فرهنگی
کلیشههای جنسیتی را میتوان از مفاهیم برجسته در حوزۀ جامعهشناسی زبان بهشمار آورد. این کلیشهها در همۀ سطوح زبانی، ازجمله ادبیات کودک یافت میشوند و در بازتولید زبان جنسیتزده و گفتمان مردسالار نقش بهسزایی دارند. پژوهش حاضر به بررسی این کلیشهها در مجموع چهل داستان کودک در گروه سنی «الف» و «ب» پرداخته و درصدد است تا با روشی توصیفی-تحلیلی در چارچوب زبانشناسی فرهنگی میزان و نوع کلیشههای رایج در دو گروه را با یکدیگر مقایسه کند و در ادامه تفسیری زبانی و فرهنگی از این کلیشهها ارائه دهد. یافتههای پژوهش نشان میدهد که اگرچه در لایههای آشکار و روبنایی زبانی از میزان کلیشههای جنسیتی در داستانهای کودکان کاسته شدهاست لیکن گفتمان مردسالار در سطح ژرفساخت داستانهای کودکان همچنان حضوری پررنگ داشته و ارزشها و ملاکهای مربوط را از طریق ارائۀ چارچوبها و نقشهای جنسیتزده در زبان رمزگذاری کرده و به مخاطب القا میکند.
https://zaban.guilan.ac.ir/article_3857_74985770b829f674729d2c6f8efb299e.pdf
2020-03-20
121
146
10.22124/plid.2019.12326.1336
کلیشههای جنسیتی
ادبیات کودک
زبانشناسی فرهنگی
زبان و جنسیت
ساجده
آنت
s.anet04@gmail.com
1
دانشجوی کارشناسی ارشد زبانشناسی همگانی، دانشگاه گیلان
AUTHOR
محمد امین
صراحی
aminsorahi@hotmail.com
2
استادیار زبانشناسی همگانی، دانشگاه گیلان
LEAD_AUTHOR
احمدی، ب. 1371. از نشانههای تصویری تا متن. تهران: مرکز.
1
سفیری، خ. 1388. جامعهشناسی جنسیت. تهران: جامعهشناسان.
2
شیخ رضایی، ح. 1386. «اگر زیبای خفته پسر بود»، پژوهشنامة ادبیات کودک و نوجوان، 51 (12): 54-60.
3
متولی، م. 1389. گفتوگو با یازده نویسندۀ زن. تهران: نیلوفر.
4
معینیفر، ح. 1388. «بازنمایی کلیشههای جنسیتی در رسانه؛ مطالعۀ موردی صفحه حوادث روزنامۀ همشهری»، فصلنامۀ تحقیقات فرهنگی، 3 (2): 4-5.
5
مقصودی، س. 1383. «بررسی نقش زن در داستانهای کودکان»، پژوهش زنان، 3(2): 43.
6
مهران، گ. نراقیزاده، ا. ملکزاده، ش. 1395. «بررسی نقش کلیشههای جنسیتی کتابهای ادبیات فارسی و زبان فارسی سال اول دبیرستان در انتخاب رشتۀ تحصیلی دانشآموزان دختر و پسر»، فصلنامۀ نوآوریهای آموزشی، 61 (16): 44 -47.
7
وحدانی، ف. سلیمی، ف. 1394. «بررسی کلیشههای جنسیتی در کتابهای ادبیات کودکان (زیر هفت سال)»، همایش بینالمللی جستارهای ادبی، زبان و ارتباطات فرهنگی: 14-16.
8
Alvanoudi A. 2017. The interface between language and cultural conceptualization of gender in interaction: The case of Greek. In: Sharifian F. (eds) Advances in Cultural Linguistics (pp. 125-147). Singapore: Springer.
9
Browne, B.A. 2013. Gender stereotypes in advertising on children’s television in the 1990s: A cross-national analysis. Journal of advertising, 27(1), 83-96.
10
Caesy, N. Sotoudeh, H. 2002. Television studies: The key concepts, London & New York: Routladge.
11
Dihn, T.N. 2017. Cultural linguistics and ELT curriculum: The case of English textbooks in Vietnam. In sharifian, F.(eds.), Advances in cultural linguistics. (pp. 721-745). Springer, Singapore.
12
Forker, D. 2016. Gender in Hinuq and other Nakh-Daghestanian languages. International Journal of Language and Culture, 3(1), 90-114.
13
Gooden, A.M., Gooden, M.A. 2001. Gender representations in notable children’s picture books: 1995-1999. Sex Roles, 45(1), 45-89.
14
Hunt, P. 1994. An introduction to children’s literature (Vol.37). Oxford: Oxford University Press.
15
Lakoff, G., Johnson, M. 1980. Metaphors we live by. Chicago: University of Chicago press.
16
Langacker, R. 1994. Culture, cognition and grammar. In M. Putz (eds.), Language contact and language conflict (pp. 25-53). Amesterdam/ Philadelphia: John Benjamins.
17
Lutz, C. 1987. Goals, events and understanding in Ifaluk emotion theory. In N. Quinn @ D. Holland (eds.), Cultural models in language and thought (pp. 181- 238). Cambridge: Cambridge University Press.
18
Nishida, H. 1999. A cognitive approach to intercultural communication based on schema theory. International Journal of Intercultural Relations, 23(5), 758.
19
Penelope, J. 1988. Prescribed Passivity: The language of sexism. In The Nebraska Sociological Feminist Collective (eds.), A feminist ethic for social science research. Lewiston/ Queenston: Edwin Mellen Press, 38-60
20
Sarvasy, H. 2016. Sexless babies, sexed grandparents: Nungon gendered person terms. International Journal of Language and Culture, 3(1), 115-136.
21
Sharifian, F. 2009. On collective cognition and language. In H. Pishwa (Ed), Language and social cognition: Expression of social mind. Berlin: Mount de Gruyter.
22
Sharifian, F. 2011. Cultural conceptualizations and language: Theoretical framework and applications. Amesterdam: John Benjamins.
23
Sharifian, F. 2017. Cultural Linguistics. Amsterdam/PA: Benjamins.
24
Yu, N. 2007. Heart and cognition in ancient Chinese philosophy, Journal of Cognition and Culture, 7(1), 27.
25
ORIGINAL_ARTICLE
نقش دلالت زمانی در تبیین کاربردهای حال التزامی در زبان فارسی معاصر
در این پژوهش در جستوجوی تبیینی یکدست برای تمامی کاربردهای حال التزامی در زبان فارسی معاصر، ابتدا با اتکا به پیکرهای با حدود ۳۰۰۰ جملۀ حال التزامی، استخراج و دستهبندی شدهاست. در جملات ساده و در بندهای موصولی، عامل التزامیساز عموماً معنایی است. عامل التزامیساز در بندهای متممی و بندهای قیدی، بهترتیب فعل جملۀ اصلی و حرف ربط است. در ادامه با استفاده از رویکرد کامری و تمایز سهشقی زمان گفتار، زمان رویداد و زمان مرجع نشان دادیم که حال التزامی دارای زمان نسبی (مقابل زمان مطلق) است. همچنین با اتخاذ رویکرد درزی و کواک در تبیین کاربردهای التزامی در بندهای متممی، به بررسی کاربردهای این وجه در جملات ساده و بندهای موصولی و قیدی جملات مرکب پرداختهایم. نتیجه اینکه زمان مرجع در جملات ساده و بندهای موصولی برابر با زمان گفتار است؛ طوریکه این افعال لزوماً به حال یا آینده اشاره دارند. در بندهای متممی فعل بند اصلی، زمان مرجع فعل التزامی است. زمان مرجع در بندهای قیدی بسته به نوع حرف ربط، ممکن است برابر با زمان گفتار یا زمان فعل اصلی باشد. چه زمان مرجع، برابر با زمان گفتار باشد و چه برابر با زمان فعل اصلی باشد، در هر صورت فعل التزامی دارای «زمان نسبی غیرگذشته» است.
https://zaban.guilan.ac.ir/article_4024_ce576a262e510fdb426b8e6d4e270b98.pdf
2020-03-20
147
167
10.22124/plid.2020.14225.1392
وجه
زمان دستوری
التزامی
زمان نسبی
زمان مرجع
مونا
ولی پور
m_valipour@sbu.ac.ir
1
استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید بهشتی
LEAD_AUTHOR
شفیع
نعیمایی عالی
shafia_aali@yahoo.com
2
دانشآموختۀ کارشناسیارشد آموزش زبان فارسی به غیرفارسیزبانان، دانشگاه علامه طباطبایی
AUTHOR
ابراهیمی، ح. 1388. نگارش پیشرفته (ویژه زبانآموزان غیرایرانی)، بیجا: حمید ابراهیمی.
1
احمدی گیوی، ح. و ح. انوری. 1379. دستور زبان فارسی۱، تهران: فاطمی.
2
اخلاقی، ف. 1386. «بایستن، شدن و توانستن: سه فعل وجهی در فارسی امروز»، دستور، (۳):۸۲ -۱۳۲.
3
اخلاقی، ف. 1389. «بررسی ردهشناختی متممافزایی در فارسی امروز»، دستور، (۶): ۱۰۰ -۱۴۹.
4
ارژنگ، غ. 1387. دستور زبان فارسی امروز، تهران: قطره.
5
اکبری، م. و م. ولیپور. 1395. «نقد و تحلیل انواع وجه فعلی در فارسی»، ادب فارسی، ۶(۱): ۱- ۱۵.
6
انوشه، م. 1393. «ضمیر پوچواژهای پنهان در زبان فارسی: رویکردی کمینهگرا»، زبانشناسی و گویشهای خراسان، (11): ۲۹- ۵۳.
7
ایلخانیپور، ن. 1394. صفات وجهی در زبان فارسی، تهران: مرکز.
8
باطنی، م. 1348. توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی، تهران: امیرکبیر.
9
بیضایی، ب. 1373. مسافران، تهران: روشنگران.
10
بیضایی، ب. 1392. سگکشی، تهران: روشنگران و مطالعات زنان.
11
ثقفی، س. 1395 و 1396. موفقیت، ش۳۲۶، ۳۴۵ و 346.
12
جعفری، ف. 1390. دستور کاربردی، تهران: دانشگاه تهران، مؤسسۀ لغتنامۀ دهخدا و مرکز بینالمللی آموزش زبان فارسی.
13
حبیب اصفهانی، م. 1289ق. دستور سخن، استانبول.
14
حقشناس، ع. و همکاران. 1387. دستور زبان فارسی ویژۀ دوره کاردانی و کارشناسی زبان و ادبیات فارسی تربیت معلم، تهران: مدرسه.
15
خانلری، پ. 1377. دستورزبان فارسی، تهران: توس.
16
خیامپور، ع. 1347. دستور زبان فارسی، تبریز: کتابفروشی تهران.
17
داییجواد، ر. 1340. دستور زبان فارسی و راهنمای تجزیه و ترکیب، اصفهان: کتابفروشی تأیید.
18
دبیرسیاقی، م. 1345. دستور زبان فارسی، تهران: علمی.
19
درخشنده، پ. و م. بهرامی. 1393. هیس! دخترها فریاد نمیزنند، تهران: روشنگران و مطالعات زنان.
20
درزی، ع. و ش. تفکر رضایی. 1389. «پوچواژه در زبان فارسی»، پژوهشهای زبانشناسی، ۲(2): ۵۷ -۷۳.
21
ذوالنور، ر. 1348. دستور پارسی، تهران: ارغنون.
22
راسخمهند، م. و همکاران. 1393. فرهنگ توصیفی نحو، تهران: علمی.
23
رحیمیان، ج. 1390. «جنبههای صوری و معنایی عناصر وجهی در جملههای فارسی»، زبان و زبانشناسی، (۱۳): ۳۳- ۵۰.
24
رحیمیان، ج. و ع. خرمائی. 1398. «راههای بیان التزام و کاربردهای صورتهای التزامی در زبان فارسی»، پژوهشهای زبانشناسی تطبیقی، 9(17): 47- 57.
25
رحیمیان، ج. و م. عموزاده. 1392. «افعال وجهی در زبان فارسی و بیان وجهیت»، پژوهشهای زبانی، ۴(1): ۲۱-۴۰.
26
شفائی، ا. 1363. مبانی علمی دستور زبان فارسی، تهران، نوین.
27
صادقی، ع. و غ. ارژنگ. 1358. دستور سال دوم (آموزش متوسطه عمومی فرهنگ و ادب)، تهران: سازمان کتابهای درسی.
28
طالقانی، ک. 1352. اصول دستور زبان فارسی، تهران: امیرکبیر.
29
طبیبزاده، ا. 1385. ظرفیت فعل و ساختهای بنیادی جمله در فارسی امروز، تهران: مرکز.
30
طبیبزاده، ا. 1391. دستور زبان فارسی براساس نظریۀ گروههای خودگردان در دستور وابستگی، تهران: مرکز.
31
عابدی، م. و م. ولیپور. 1397. «نگاهی تازه به طبقهبندی جملات شرطی از منظر آموزش زبان فارسی به غیرفارسیزبانان»، مجموعه مقالات دومین همایش ملی دوسالانۀ آزفا، به کوشش رضامراد صحرایی و مهینناز میردهقان، تهران: خاموش: ۳۴۹-۳۷۶.
32
عموزاده، م. و ح. رضایی. 1391. «بررسی مفاهیم وجهی زمان دستوری در زبان فارسی»، پژوهشهای زبانی، 3(1): 52 -76.
33
فرشیدورد، خ. 1382. دستور مفصل امروز، تهران: سخن.
34
قریب، ع. 1338. دستور زبان فارسی به اسلوب السنۀ مغرب زمین، تهران: کتابفروشی علمیۀ اسلامیه.
35
قریب، ع. 1355. دستور زبان فارسی، تهران: کتابفروشی مرکزی.
36
کیارستمی، ع. 1368. خانۀ دوست کجاست، تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
37
لازار، ژ. 1384. دستور زبان معاصر فارسی، ترجمۀ مهستی بحرینی، توضیحات و حواشی هرمز میلانیان، تهران: هرمس.
38
متولیان، ر. 1395. «بازنمایی نحوی افعال وجهی ʼبایستنʽ و ʼشدنʽ در زبان فارسی»، جستارهای زبانی، ۷(7): ۱۲۵ -۱۵۰.
39
مجیدی، م. 1389. آواز گنجشکها، تهران: نیستان.
40
مشکور، م. 1353. دستورنامه، تهران: مؤسسه مطبوعاتی شرق.
41
ملاقلیپور، ر. 1379. نسل سوخته، تهران: نقش و نگار.
42
وحیدیان، ت.، و غ. عمرانی. 1387. دستور زبان فارسی۱، تهران: سمت.
43
Comrie, B. 1985. Tense, Cambridge: Cambridge University Press.
44
Dancygier, B. and E. Sweetser. 1996. “Conditionals, distancing and alternative spaces”, in Conceptual Structure, Discourse and Language, Edited by Adele E. Goldberg; Stanford: Center for The Study of Language and Information, Pp: 109-136.
45
Darzi, A.and S. Kwak. 2015. "Syntax and semantics of subjunctive clauses in Persian", Lingua, 153, 1-13.
46
Giannakidou, A. 2013. “(Non) veridicality, evaluation, and event actualization: evidence from the subjunctive in relative clauses” in Nonveridicality, Perspective, and Discourse Coherence, M. Taboada and R. Tvranc (eds.), Leiden: Brill, Studies in Pragmatics Series.
47
Givon, T. 2001. Syntax, Amsterdam: John Benjamins.
48
Hiraiwa, K. 2001. “Multiple agree and defective intervention constraint in Japanese”, MIT Working Papers Linguist. 40, 67-80.
49
Landau, I., 2004. “The scale of finiteness and the calculus of control”, Natural Language & Linguistic Theory, 22: 811–877.
50
Noonan, M. 1985. “complementation”, Language Typology and Syntactic Description, V2: Complex Constructions, Edited by: T. Shopen, Cambridge: Cambridge University Press, 42-140.
51
Portner, P. 2009. Modality, Oxford: Oxford University Press.
52
Reichenbach, H., 1947. Elements of Symbolic Logic. Berkeley: University of California Press.
53
Taleghani, A. H. 2008. Modality, Aspect and Negation in Persian, Amsterdam: John Benjamins.
54
Tavangar, M. and M. Amouzadeh. 2009. “Subjective modality and tense in Persian”, Language Sciences, 31: 853–873.
55
ORIGINAL_ARTICLE
وام واژه های روسی در گویش گیلکی
وامگیری پدیدهای است جهانی و چنانچه کنترل شده باشد، موجب غنای زبان مقصد میشود. میان سرزمینهای گیلان و روسیه همواره روابط زبانی گستردهای وجود داشته و شاهد واژههای فراوانی هستیم که به واسطۀ همجواری و سالها روابط فرهنگی، سیاسی، نظامی، تجاری و ... از زبان روسی وارد گویش گیلکی شدند، درحالیکه نشانی از آنها در زبان فارسی معیار و دیگر گویشهای ایرانی نیست. در این مقاله، با تکیه بر واژهنامههای گیلکی فهرستی از وامواژههای روسی تهیه و آنها را در دو دسته طبقهبندی کردهایم: وامواژههای روسی مشترک در فارسی و دیگر گویشها؛ وامواژههایی که تنها وارد زبان گیلکی شدند. در مقابل هر وامواژه معادل روسی آن را ذکر و تلفظش را آوانویسی و تغییرات معنایی، آوایی و صرفی واژهها را پس از ورود به زبان مقصد بررسی میکنیم. هدف از این تحقیق معرفی و تدقیق ویژگیهای کلی روند وامگیری در گیلکی است. با بررسی وامواژهها به این نتیجه میرسیم که وامگیری غالباً از نوع واژگانی است و وامواژهها بیشتر در گسترۀ زندگی روزمرة اهالی گیلان به چشم میخورند و در اغلب موارد دچار دگرگونی شدید معنایی نشدند.
https://zaban.guilan.ac.ir/article_3855_d8e93df6216b06534585ff35acf87407.pdf
2020-03-20
169
187
10.22124/plid.2019.12975.1355
گویش گیلکی
زبان روسی
وامگیری
وامواژه
ریشهشناسی
سیده مهنا
سیدآقایی رضایی
m.rezaie1985@gmail.com
1
استادیار زبان روسی، دانشگاه مازندران
LEAD_AUTHOR
اعلم، هـ. 1366. «واژهنامههای گویشی و واژههای بیگانه». آینده (13):5-4: 306-304.
1
انوری، ح. 1382. فرهنگ بزرگ سخن، تهران: سخن.
2
حقشناس، ع. م. 1386. آواشناسی، تهران: آگاه.
3
دهخدا، ع. 1377. لغتنامه، تهران: دانشگاه تهران.
4
رضایتی کیشهخاله، م. چراغی، ر. 1387. «واژهشناسی اجتماعی گویش گیلکی». مجلۀ زبان و ادبیات دانشکدة ادبیات و علوم انسانی مشهد، (161): 95-110.
5
ستوده، م. 1332. فرهنگ گیلکی، تهران: نشریۀ انجمن ایرانشناسی.
6
سمیعی گیلانی، ا. 1378. «گویش گیلکی و مروری اجمالی بر تاریخچه مطالعۀ آن». نامۀ فرهنگ، (34): 133-139.
7
سیدآقایی رضایی، م. حسینی، ا. 1393. «وامواژههای روسی در زبان فارسی و زبانهای کرانۀ جنوبی دریای مازندران: با تکیه بر نام ماهیان دریای مازندران». پژوهشهای زبانشناختی در زبانهای خارجی، 4(1): 21- 46.
8
شیخان. ن. 1395. «تأثیر زبان روسی بر گویش گیلکی و ورود برخی واژگان روسی به این گویش»، از سایت مرکز دایرهالمعارف بزرگ اسلامی؛ https://cgie.org.ir/fa/news/127540، آخرین بازدید 22/01/1398.
9
صادقی، ع. ا. 1384. «کلمات روسی در زبان فارسی». زبانشناسی، 20(2): 3- 46.
10
عمید، ح. 1342. فرهنگ عمید، تهران: کتابخانۀ ابنسینا.
11
کتابی، ا. 1377. «پژوهشی در اسامی برنجهای ایرانی»، گیلهوا، (26): 14.
12
گلکار، آ. سیدآقایی رضایی م. 1390. «بررسی وامواژههای روسی در گویش مازندرانی». پژوهشهای زبانشناختی در زبانهای خارجی، 1(2): 67 -79.
13
عزیزمحمدی، ف. 1382. «بررسی برخی فرایندهای رایج قرضگیری در زبان فارسی». علوم اطلاعرسانی، 18(1و2): 71 -74.
14
عسکری، ل. 1385. «واژههای دخیل فارسی در روسی». نامۀ فرهنگستان، 8 (1): 150 -174.
15
مداینی، ع. 1391. واژهشناسی زبان روسی، تهران: سمت.
16
مرعشی، ا. 1363. واژهنامۀ گویش گیلکی بهانضمام اصطلاحات و ضربالمثلهای گیلکی، رشت: طاعتی.
17
محمدی، م.، عبدالتاجدینی، ن. 1392. «وامواژههای روسی در زبان فارسی و فرهنگ بزرگ سخن». جستارهای زبانی، 4(3): 155- 177.
18
معین، م. 1362. فرهنگ فارسی، تهران: امیرکبیر.
19
نوزاد، ف. 1381. گیله گب، رشت: دانشگاه گیلان.
20
نیکوبخت، ن. ایروانی، م. 1391. «بررسی علل و عوامل تاریخی-سیاسی ورود واژگان بیگانۀ نظامی به زبان فارسی در دورۀ قاجاریه تا سال 1300ش». تاریخ ادبیات (پژوهشنامة علوم انسانی)، 3(69): 165 -186.
21
Бугайцкий, А. 16 октябрь 2018, «как приготовить афгансуий плов», http://www.gastronom.ru/article_recipe.aspx?id=1004432
22
Князев СВ., Пожарицкая С.К. 2011. Современный русский литературный язык, М.: Академический Проект; Гаудеамус,430 с.
23
Крысин Л.П. 2007. Современный русский язык. Лексическая семантика. Лексикология. Фразеология. Лексикография: учеб. пособие для студ. филол. фак. высш. учеб. заведений / Л. П. Крысин. - М.: Издательский центр Академия.
24
Ожегов С.И., Шведова Н.Ю. (1991), Толковый словарь русского языка, М.: «АЗЪ» Ltd.
25
Расторгуева, В.С. 1990. Сравнительно-историческая грамматика западно-иранских языков, – М.: Наука.
26
Фасмер, М. 1986-1987. Этимологический словарь русского языка, в 4 т. издание 2-ое. Стереотипное, – М.: Прогресс.
27
ORIGINAL_ARTICLE
تصحیح انتقادی و ترجمۀ چهار غزل اوحدی مراغهای به گویش اصفهانیِ قرن هفتم و هشتم هجری
در دیوان اوحدی مراغهای چهار غزل به گویش قدیم مردم اصفهان دیده میشود که در نسخههای خطی، کاستیها و تصرفات فراوانی بدانها راه یافتهاست، بهگونهای که گاهی برخی واژهها حتی در دو دستنویس هم یکسان نیست، و متنهای چاپی دیوان اوحدی نیز وضعیت مناسبتری ندارد. اگرچه ادیب طوسی به سال 1342 خورشیدی، سه غزل از این چهار غزل را در مقالهای تصحیح، برگردان به فارسی و آوانگاری، و تا حدی اشکالات این سه غزل را برطرف کردهاست، اما کار او نیز خالی از اشکال نیست و کاستیهایی دارد. از اینروی، تصحیح و گزارش دوبارۀ این سه غزل، و البته غزلی که وی بدان نپرداختهاست، بایسته مینماید. در این جستار، پس از مقدمه و بیانِ پیشینۀ پژوهش و معرفی نسخهها و متنهای دسترس، همۀ غزلهای گویشی اوحدی مراغهای تصحیحِ انتقادی، گزارش و در صورت لزوم حرکتگذاری یا آوانگاری گردیدهاست. نیز از برخی کاستیهای مقالۀ ادیب طوسی، در گزارش ابیات سخن رفتهاست.
https://zaban.guilan.ac.ir/article_3854_67c90385413ddf773d6b67f0bd664b41.pdf
2020-03-20
189
211
10.22124/plid.2019.13112.1360
اوحدی مراغهای
گویش قدیم اصفهان
غزلهای گویشی
ادیب طوسی
علی
خانی حبیب آبادی
alikhanihabibabadi@gmail.com
1
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه اصفهان
AUTHOR
سیدمهدی
نوریان
mehnourian@gmail.com
2
استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه اصفهان
LEAD_AUTHOR
محمود
براتی خوانساری
mbk@ltr.ui.ac.ir
3
استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه اصفهان
AUTHOR
ابنندیم، م. بیتا. الفهرست، مصر: المکتبة التجاریة الکبری.
1
ابوالقاسمی، م. 1381. تاریخ زبان فارسی، تهران: سمت.
2
ابوالقاسمی، م. 1374. ریشهشناسی (اتیمولوژی)، تهران: ققنوس.
3
ادیب طوسی، م. 1342. «سه غزل اصفهانی از اوحدی مراغی»، پژوهشهای فلسفی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز، (67): 387- 400.
4
اسدی طوسی، ا. 1365. لغت فرس، تصحیح ف. مجتبایی- عا. صادقی، تهران: خوارزمی.
5
اوحدی مراغهای، ا. 1340. دیوان، تصحیح س. نفیسی، تهران: امیرکبیر.
6
اوحدی مراغهای، ا. 837ق. دیوان (دستنویس)، مشهد: فرخ (دانشکدۀ ادبیات دانشگاه فردوسی).
7
اوحدی مراغهای، ا. 870ق. دیوان (دستنویس)، تهران: کتابخانۀ کاخ گلستان.
8
اوحدی مراغهای، ا. بیتا. دیوان (دستنویس اوایل سدۀ یازدهم هجری)، تهران: مجلس.
9
اوحدی مراغهای، ا. بیتا، دیوان (دستنویس اواخر سدۀ یازدهم هجری)، تبریز: کتابخانۀ ملی.
10
اوحدی مراغهای، ا. بیتا. دیوان (دستنویس سدۀ سیزدهم هجری)، تهران: کتابخانۀ ملی ملک.
11
باباطاهر عریان. 1347. دیوان، تصحیح وحید دستگردی، تهران: کتابخانۀ ابنسینا.
12
باقری، م. 1371. تاریخ زبان فارسی، تهران: دانشگاه پیام نور.
13
براتی خوانساری، م. 1383. «پیوندهای میانفرهنگیِ گویشها (گویش خوانساری)»، زبانهای ایرانی و زبانشناسی ایران، همایش دوم ایرانشناسی(congres2.iranology.ir)، بنیاد ایرانشناسی:53- 66.
14
برجیان، ح. 1394. گنجینۀ گویشهای ایرانی استان اصفهان، ج2، تهران: نشر آثار.
15
برهان، م. 1376. برهان قاطع، تصحیح و تحشیه م. معین، تهران: امیرکبیر.
16
بهار، م. 1375. «گویش باباطاهر»، باباطاهرنامه، تدوین پ. اذکایی، تهران: توس.
17
پورداود، ا. 1377. یشتها، تهران: اساطیر.
18
پورداود، ا. 1381.یادداشتهای گاتها، تهران: اساطیر.
19
تفضلی، ا. 1350. «اطلاعاتی دربارۀ لهجۀ پیشین اصفهان»، نامۀ مینوی، تهران: چاپخانۀ کاویان: 85- 103.
20
حسندوست، م. 1383.فرهنگ ریشهشناختی زبان فارسی، ج1، تهران: آثار.
21
حسندوست، م. 1389. فرهنگ تطبیقی- موضوعی زبانها و گویشهای ایرانی نو، تهران: آثار.
22
حسندوست، م. 1395. فرهنگ ریشهشناختی زبان فارسی، ج2و4، تهران: آثار.
23
حمزۀ اصفهانی، ح. 1992م. التنبیه علی حدوث التّصحیف، تحقیق ما. طلس، بیروت: دار صادر.
24
خانلری، پ. 1365. تاریخ زبان فارسی، ج1و2، تهران: نشر نو.
25
دهخدا، ع. 1377. لغتنامه، تهران: دانشگاه تهران.
26
رزاقی، ط. 1395. گنجینۀ گویشهای ایرانی استان اصفهان، ج3، تهران: آثار.
27
سعدی، م. 1363. کلیات، بهاهتمام مع. فروغی، تهران: امیرکبیر.
28
سنایی، م. 1385.دیوان، بهاهتمام مت مدرس رضوی، تهران: سنایی.
29
شمیسا، س. 1372.سبکشناسی، ج1، تهران: دانشگاه پیام نور.
30
صائب تبریزی، م. 1365. دیوان. بهکوشش م قهرمان، ج2، تهران: علمی و فرهنگی.
31
صفا، ذ. 1369. تاریخ ادبیات در ایران، ج3، تهران: فردوس.
32
طرزی افشار، م. 1395. دیوان، تصحیح ف. مدرسی؛ و. رضایی، تهران: آثار.
33
عطار، م. 1393. منطقالطیر، تصحیح مر. شفیعیکدکنی، تهران: سخن.
34
غیاثالدین رامپوری، م. 1327. غیاثاللغات، بهکوشش م. دبیرسیاقی، تهران: کانون معرفت.
35
فرهوشی، ب. 1355. واژهنامۀ خوری، تهران: وزارت فرهنگ و هنر.
36
فرهوشی، ب. 1388. فرهنگ فارسی به پهلوی، تهران: دانشگاه تهران.
37
کلباسی، ا. 1373. گویش کلیمیان اصفهان، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
38
کیا، ص. 1390. واژهنامۀ شصتوهفت گویش ایرانی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
39
گزی، ع. 1371. غزلیات، بهتصحیح ح. محمدی- م. قوتمند- ا. خاکسار، اصفهان: فیروزنشر سپاهان.
40
مسعود سعد. 1364. دیوان، تصحیح م. نوریان، اصفهان: کمال.
41
مکنزی، د. 1379. فرهنگ کوچک زبان پهلوی، ترجمۀ م. میرفخرایی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
42
ناظمالاطبا (نفیسی)، ع. 1355. فرهنگ نفیسی، تهران: کتابفروشی خیام.
43
یزدانی گزی، م. 1391. ساختار دستوری و واژهنامۀ زبان گزی، اصفهان: هشتبهشت.
44
ORIGINAL_ARTICLE
گویشسنجی رایانشیِ تنوعاتِ آوایی گویش تالشی در استان گیلان
گویشسنجی، گرایشی نوین و برآمده از گویششناسی کلاسیک است که در آن تفاوتها و تمایزات گویشهای یک ناحیه به صورت آماری محاسبه و با نقشهها و اطلسهای گویشی بازنمایی میشود. در پژوهش حاضر کوشیدهایم براساس روش تحلیل انبوهۀ دادههای گویشی و با بهرهگیری از بستۀ نرمافزاری گویشسنجی و نقشهنگاری RuG/L04، چشماندازی از تنوعات آوایی زبان تالشی را ارائه دهیم. جامعۀ آماری این پژوهش ساکنان آبادیهای تالشزبان 5 شهرستان تالش، رضوانشهر، ماسال، فومن و شفت است. از هر شهرستان 10 روستایِ بالای 100 خانوار انتخاب، و روستای تالشزبان «عنبران» از شهرستان نمین استان اردبیل نیز اضافه شد و جمع روستاها به 51 رسید. از هر روستا سه گویشور در رده سنی نوجوان، میانسال و سالمند انتخاب، و با آنها مصاحبۀ حضوری انجام شد. ابزار پژوهش، از پرسشنامههای زبانی سُوادِش و لایپزیک بود که مشتمل بر 65 واژه در 10 مقولۀ واژگانی بود. نتایج پژوهش نشان داد که در تمام گونههای تالشی تشابهات و تنوعات آوایی وجود دارد که در حوزههای تناوب آوایی و تنوعات در همخوانها و واکهها بررسی گردید.
https://zaban.guilan.ac.ir/article_4190_0a75058a465b411fd0ab825d5b20c306.pdf
2020-03-20
213
234
10.22124/plid.2020.14995.1420
گویشسنجی رایانشی
گونههای زبانی
تنوعات آوایی
زبان تالشی
تحلیل انبوه
بهروز
قسمت پور
b_ghesmatpoor@yahoo.com
1
دانشجوی دکتری زبانشناسی همگانی، دانشگاه پیام نور تهران
LEAD_AUTHOR
علی
رضاقلی فامیان
famianali@pnu.ac.ir
2
دانشیار زبانشناسی همگانی، دانشگاه پیام نور تهران
AUTHOR
سیف الله
ملایی پاشایی
s_mollaye@pnu.ac.ir
3
استادیار زبانشناسی همگانی، دانشگاه پیام نور تهران
AUTHOR
امیریان بودالالو، ر. 1384. گویش تالشی عنبران، تهران: جامعهنگر.
1
بازن، م. 1978. طالش منطقهای قومی در شمال ایران، ترجمۀ ما. فرشچیان، مشهد: آستان قدس رضوی.
2
پورشفقی، م. 1385. توصیف دستگاه فعل در گویش تالشی. پایاننامۀ کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گیلان [چاپ نشده].
3
حاجتپور، ح. 1383. زبان تالشی، گویش خوشابر. رشت: نشر گیلکان.
4
حقشناس، عم. 1383. آواشناسی، تهران: آگاه.
5
رحیمی جوکندان، آ. 1385. توصیف صرفی گویش تالشی جوکندان، پایاننامۀ کارشناسی ارشد زبانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز [چاپ نشده].
6
رضایتی کیشهخاله، م. 1370. توصیف گویش تالشی، پایاننامۀ کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید چمران اهواز ]چاپ نشده[.
7
رضایتی کیشهخاله، م. 1385. «مصدر و ساختمان آن در گویش تالشی». گویششناسی. (5): 7- 30.
8
رضایتی کیشهخاله، م. 1386. زبان تالشی، توصیف گویش مرکزی. رشت: فرهنگ ایلیا.
9
رفیعیجیردهی، ع. 1386. «فعل پیشوندی در تالشی»، ادب پژوهی. (1): 107- 126.
10
زعفرانلو ک، ع. 1385. واجشناسی رویکردهای قاعده بنیاد. تهران: سمت.
11
سبزعلیپور، ج. 1389. «نشانههای تالشی در مناطق تاتزبان خلخال». ادب پژوهی: (13): 109- 140.
12
شیخ سنگ تجن، ش. 1380. «بررسی عناصر واجشناختی گویش تالشی ماسال»، پایاننامۀ کارشناسی ارشد زبانشناسی، دانشگاه تهران [چاپ نشده].
13
عزیزینژاد، س. 1384. «توصیف وندهای اشتقاقی و تصریفی در گویش تالشی اسالمی»، پایاننامۀ کارشناسی ارشد زبانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی،[چاپ نشده].
14
کمالی عنبران، ر. 1396. «بررسی فرایندهای واجی گویش شمالی زبان تالشی (گونۀ عنبرانی)». زبان فارسی و گویشهای ایرانی، 2(3): 185 -197.
15
مدرسی قوامی، گ. 1394. فرهنگ توصیفی آواشناسی و واجشناسی، تهران: علمی.
16
ملایی پاشایی، س. 1393. «گویشسنجی رایانشی دامنۀ شمالی البرز مرکزی بر پایۀ الگوریتم لِوِنشتین: تدوین یک اطلسِ زبانشناختی»، رسالۀ دکتری زبانشناسی همگانی. تهران: دانشگاه پیام نور.
17
ملایی پاشایی، س و آ. نجفیان. 1393. «اعتبارسنجی گویشسنجی کرانۀ جنوب خاوری دریای مازندران به روش بسامد آوایی هوپنبرووِرس»، پژوهشهای زبانشناسی، 6(2): 71- 88.
18
میرزاپور، ف. 1390. «بررسی پدیدۀ دو یا چندزبانگی در جغرافیای قومی تالش»، پایاننامۀ کارشناسی ارشد. دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه گیلان [چاپ نشده].
19
مشکوةالدینی، م. 1377. ساخت آوایی زبان، مشهد: دانشگاه فردوسی.
20
نغزگوی کهن، مهرداد. 1374. «بررسی گویش تالشی طاسکوه ماسال». پایاننامۀ کارشناسی ارشد زبانشناسی، دانشگاه تهران، [چاپ نشده].
21
نغزگوی کهن، مهرداد. 1384. «دستگاه واجی گویش تالشی و کاربرد آن در تحلیل بعضی خصوصیات فارسی جدید». زبانشناسی، 20 (1): 39- 56.
22
Crystal, D. 2008. A Dictionary of linguistics and Phonetics, Blackwell Publishing, 6th Edition.
23
Khalili, Niloofar. 2016. Contact-Induced Cross-Dialectal Phonetic Variability in an Endangered Iranian Language: the Case of Taleshi, Doctoral Dissertation thesis, University of Colorado, Published by ProQuest LLC, Ann Arbor, MI
24
Ladefoged, Peter; Johnson, Keith. 2010. A Course in Phonetics, WADSWORTH cengage learning, Sixth Edition.
25
ORIGINAL_ARTICLE
گزینش واژگانی، رهیافتی به تحلیل شخصیّت قیصر امین پور
هر واژه با تکیه بر دو اصل گزینش و ترکیب، مشخصههای معنایی-زبانی و کنشهای مفهومی-شناختی ویژهای مییابد و خواننده با شناخت واژهها علاوهبر دریافت متن، شاعر را نیز میشناسد. در مقالة حاضر مشخصههای معنایی-زبانی و کنشهای مفهومی-شناختی واژهها در اشعار قیصر امینپور بهعنوان یکی از نمودهای شخصیّتی با تکیه بر جدول تیپهای پنجگانة دانیل ناتل بررسی شد و براساس نتایچ تحقیق، شخصیّت قیصر در اشعارش چند بُعدی است. او در تنفس صبح به سبب ویژگیهایی چون زودجوشی، پرشوری، هیجانی، شخصیّت برونگرا دارد. در آینههای ناگهان به خاطر کمالگرایی، سازمانیافتگی ذهنی، هدفمندی و واکنشهای اجتماعی، شخصیّت دوراندیش دارد. در گلها همه آفتابگردانند، خلاقیت، تخیّل قوی، اعتقاد به ماوراءالطبیعه، علاقهمندی به گرایشهای عرفانی و هنری او را واجد شخصیّت گشودهذهن کرده و ویژگیهای بیزاری از رنجهای اجتماعی، عشقورزی و مهربانی، شکیبایی، شیفتگی به فضایل اخلاقی در دستور زبان عشق، شخصیّت او را درونگرا و سازگار نمودهاست.
https://zaban.guilan.ac.ir/article_4275_6a88e801787b69f22db523c6cac0c442.pdf
2020-03-20
235
260
10.22124/plid.2020.10638.1282
واژه
مشخصههای معنایی-زبانی
کنشهای مفهومی-شناختی
شخصیّت
قیصر امینپور
سیده فاطمه
نیک گهر
nikgohar93@yahoo.com
1
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مازندران
LEAD_AUTHOR
علی اکبر
باقری خلیلی
aabagheri@umz.ac.ir
2
استاد زبان و ادبیّات فارسی، دانشگاه مازندران
AUTHOR
استاک ول، پ. 1393.بوطیقای شناختی. ترجمة م.ر. گلشنی. تهران: علمی.
1
امینپور، ق. 1389. مجموعة کامل اشعار. تهران: مروارید.
2
امینپور، ق. 1393. مجموعۀ کامل اشعار. تهران: مروارید.
3
چامسکی، ن. 1393. زبان و اندیشه.ترجمۀ ک. صفوی. تهران: هرمس.
4
راسخمهند، م. 1393.درآمدی بر زبانشناسی شناختی نظریهها و مفاهیم. تهران: سمت.
5
روشنفکر، ک. و همکاران. 1392. «نماد، نقاب و اسطوره در شعر پایداری قیصر امینپور». فنون ادبی دانشگاه اصفهان، 5(1): 35- 52.
6
سجودی، ف. 1387. نشانهشناسی کاربردی. تهران: علم.
7
شاملو، ا. 1388.مکاتب و نظریهها در روانشناسی شخصیّت. تهران: رشد.
8
صالحی، پ و نیکوبخت، ن. 1391. «واژهگزینیهای شعری قیصر امینپور از منظر تحلیل گفتمان انتقادی». پژوهش زبان و ادبیات فارسی، (24): 75- 99.
9
صفوی، ک. 1386. آشنایی با معناشناسی. تهران: پژواک کیهان.
10
ضمیران، م. 1383. درآمدی بر نشانهشناسی هنر. تهران: قصه.
11
عسگری حسنکلو، ع. 1392. «سیر و سلوک قیصر امین پور از آرمانگرایی حماسی تا واقعگرایی تراژیک». زبان و ادب فارسی دانشگاه تبریز، 66(228): 101- 122.
12
عمرانپور، م. 1386. «اهمیّت عناصر و ویژگیهای ساختاری واژه در گزینش واژگان شعر». پژوهشنامة زبان و ادب فارسی(گوهر گویا)، (1): 101- 122.
13
فتوحی، م. 1387. «سه صدا، سه رنگ، سه سبک در شعر قیصر امینپور». ادبپژوهی، (5): 9- 30.
14
فتوحی، م. 1392. سبکشناسی نظریهها، رویکردها و روشها. تهران: سخن.
15
لاینز، ج. 1385. مقدمهای بر معنیشناسی زبانشناختی. ترجمة ح. واله. تهران: گام نو.
16
لوریا، ا. 1368.زبان شناخت. ترجمة ح. قاسمزاده. ارومیه: انزلی.
17
لیکاف، ج. و جانسون. م. 1395. استعارههایی که با آنها زندگی می کنیم. ترجمة هـ. آقاابراهیمی. تهران: علم.
18
محمدیافشار، هـ و شایانمهر، ک. 1396. «سبکشناسی لایهای مجموعه اشعار قیصر امینپور». ادبیّات پایداری، 9(16): 259- 281.
19
ناتل، د. 1393. شناخت تیپهای شخصیّتی. ترجمۀ ا. شیخ الاسلام. تهران: عطایی.
20
نولن، هـ و دیگران. 1394.زمینۀ روانشناسی اتکینسون و هیلگارد. ترجمۀ ح. رفیعی و م. ارجمند. تهران: ارجمند.
21
یارمحمدی، ل. 1383. گفتمانشناسی رایج و انتقادی. تهران: هرمس.
22
Albertazzi, L. 2006. Which Semanties?, in Albertazzi, Liliana(ed), Meaning and cognition, Amsterdam Philadelphia: John Benjamin, Publishing company.
23
Evans, V. and M. Green. 2006. An introduction to cognitive linguistics. Edinburgh University Press.
24
Langaker, R. 2006. Cognitive Grammar Introduction to Concept; Image, and Symbol; Cgnitive Linguistics: Basic Reading; Ed Dirk Greeraerts, Cambridge: Cambridge University Press.
25
Mill, J.S. 1906. A System of Logic, London: Longmans, Green and Company.
26
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تاریخی بن ماضی افعال در زبان بلوچیِ امروز (گویش های بلوچیِ غربی)
بن ماضی افعال با نشانههای متنوع در گویشهای مختلف زبان بلوچی، اهمیت خاصی دارد. این مقاله در پی آن است تا با روشی توصیفی و دیدگاهی درزمانی و همزمانی به بحث ساختواژیِ بن ماضی در زبان بلوچی بپردازد. منابع پایه، 201 فعل سادۀ بلوچی- گویش بمپوری- است. پس از ارائۀ فهرست افعال، موارد آوایی و بسامد آنها تبیین میشود. این افعال، براساس تکواژ ماضیسازی که میگیرند مرتب شدند. یافتهها نشان میدهد که بن ماضی در بلوچی به 10 صورت مشخص میشود. از اینها، 5 صورت باقاعده و 5 صورت بیقاعده هستند(1). این اختلاف صورتها 4 دلیل عمده دارد: 1- صورت بن ماضی بازماندۀ صورتهای تاریخی باشد؛ 2- بافت واجگانی بن ماضی باعث اختلاف صورتها شود؛ 3- اختلاف در گویشها باعث تنوع صورتهای بن ماضی شده باشد؛ 4- بن ماضی از طریق قیاس با افعال دیگر ساخته شده باشد.
https://zaban.guilan.ac.ir/article_3859_34d55d8c41a8bb59d4a4bcbcc8af424e.pdf
2020-03-20
261
273
10.22124/plid.2019.13660.1375
بلوچی
گویش بمپوری
بن ماضی
شیماء
جعفری دهقی
sh.jaafari@velayat.ac.ir
1
استادیار فرهنگ و زبانهای باستانی ایران، دانشگاه ولایت ایرانشهر سیستان و بلوچستان
LEAD_AUTHOR
سعید
دامنی
s.damani@velayat.ac.ir
2
استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ولایت ایرانشهر سیستان و بلوچستان
AUTHOR
ابوالقاسمی، م. 1393. دستور تاریخی زبان فارسی، تهران: سمت.
1
آرلاتو، آ. 1373. درآمدی بر زبانشناسی تاریخی، ترجمۀ ی. مدرسّی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
2
افراشی، آ. 1393. ساخت زبان فارسی، تهران: سمت.
3
جهاندیده، ع. 1396. فرهنگ بلوچی- فارسی، تهران: معین.
4
جهاندیده، ع. 1390الف. حماسهسرایی در بلوچستان، تهران: معین.
5
جهاندیده، ع. 1390ب. منظومههای عاشقانۀ بلوچی، تهران: معین.
6
حشمتی، ا. 1390. بررسی و توصیف زبانشناختی گویش نیشابوری، پایاننامۀ کارشناسی ارشد، دانشگاه سیستان و بلوچستان.
7
دبیرمقدم، م. 1392. ردهشناسی زبانهای ایرانی، تهران: سمت.
8
رضایی باغبیدی، ح. 1388. تاریخ زبانهای ایرانی، تهران: مرکز دایرهالمعارف بزرگ اسلامی.
9
صالحی (بختیار)، پ. 1371. فرهنگ مصدری- مصدرهای فارسی و مشتقات آن، تهران: هوش و ابتکار.
10
طباطبایی، ع. 1376. فعل بسیط فارسی و واژهسازی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
11
فقیرشاد، میراث، ویل پرینترز، 2000م، پاکستان.
12
کاتسنِر، ک. 1376. زبانهای جهان، ترجمۀ ر. هیرمندی (خدادادی)، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
13
کامری، ب. و دیگران. 1384. زبانهای دنیا، ترجمۀ ک. صفوی، تهران: سُعاد.
14
مالرب، م. 1386. زبانهای مردم جهان، تهران: علمی و فرهنگی.
15
محمودزهی، م. 1377. مقایسۀ زبان بلوچی با زبانهای ایرانی باستان، رسالۀ دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران.
16
محمودزهی، م. 1385. «ساخت و صرف فعل سادۀ بلوچی»، زبان و زبانشناسی، 1(2): 1-16.
17
Barjasteh Delforooz, B., 2003, “The Structure of Present and Past Stems in Balochi Compared to Old, Middle and New Persian”, The Baloch and Their Neighbors, edited by Carina Jahani and Agnes Korn, Reichert Verlag Wiesbaden, pp. 19-31
18
Elfenbein, J., 1989, "Balôčî", in Rüdiger Schmit (eds.), Compendium Linguarium Iranicarum, Wiesbaden: Ludwig Reichert Verlag, pp. 350-362
19
Jahani, C., 1989, Standardization and Orthography in the Balochi Language, Acta Universitatis Upsaliensis, Studia Iranica Upsaliensia, 1, Uppsala
20
Jahani, C., 2001, "Balochi", in Jane Garry & Carl Rubino (eds.), Facts about the World's Languages: An Encyclopedia of the World's Major Languages, Past and Present, New York and Dublin: H.W. Wilson Company
21
Korn, A., 2005, Towards a Historical Grammar of Balochi, Wiesbaden
22
Shahbakhsh, A., 2004, The Balochi Verb: An Etymological Study, University of London
23